پیشگیری از کار افتادگی کلیه ها

تنها با جلوگیری از تحریکات باری - تخریبی هرچه بیشتر مواد و دوری از سموم و فضولات تغذیه ای میتوان از خستگی و از کار افتادن کلیه ها جلوگیری کرد.

شاید گفتن این جمله که : " میشود من هم از مرده یا زنده ای یک کلیه بگیرم " راحت باشد ، ولی در کنار تبعات مادی ، اجتماعی ، تجسم هر دو روز و هر دفعه چهار الی پنج ساعت فقط درگیر دیالیز کلیه بودن و از کار و زندگی افتادن و معاف از هر مسئولیتی چشم در چشم خانواده کار آسانی نیست !

ولی اگر بتوان به تغذیه طبیعی و متجانس با بیولوژی فردی، منطقه ای قانع بود ، چون سایرعوامل ژنتیکی و استرس های زیست محیطی در کنترل افراد نیست.

قبل از توضیح بیشتر به این سوال باید کمی با شرائط ساختاری - کاری یا آناتومی - فیزیولژی کلیه ها آشنا بود : کلیه ها دستگاه تسویه خانه بدن هستند ، که در دو طرف پهلو قرار داشته و به کمک یک میلیون کلاف میکروسکپی و بطول حدود 25 کیلومتر مویرگ , روزانه حدود هیجده لیتر خون خون را تسویه می کنند و مایعات و مواد زائد آن را دفع میکنند .

پس به راحتی میتوان مجسم کرد که درکنار آمادگی های ارثی و یا اکتسابی تاثیر ناپذیر ، که اکثراً اعضای بیشتری از یک خانواده درگیر هستند ، هرچه بار این پالایشگاه کمتر و استرسهای مضاعف محدودتر باشد ، خستگی کلیه ها کمتر و دیرتر و در نتیجه احتمال از کار افتادن آن همراه با تبعات عدیده محدود تر خواهد بود.

بطور خلاصه هرچه محتوای خون در بدن ساده تر و از سموم و فضولات تغذیه ای ، ترکیبی جهاز هاضمه و کبد سبکتر باشد ، کار کلیه ها کمتر و در نتیجه دیر تر خسته میشوند که بهترین نمونه آن تخریب و از کار افتادن احتمالی کلیه ها در متلاشی شدن غیر متتظره و وسیع گلبول های قرمز در بیماری فاویسم حاد است، که مجبور به دفع حجم عظیم لاشه های آن میشوند .

در کنار این شرائط حاد ، اصولآ بدن تابع قانون بایو سایبر نتیک و تنظیم تعادل کاری براساس تبادل اطلاعات و فرامین است که هر نوع بار و استرس اضافی و غیر طبیعی درازمدت از ظرفیت تحمل آن خارج و بر اساس قانون مقاومت کمتر در عضو ضعیف تر ، خود را با علائم بیماری نشان میدهد . کلیه در این مورد ابتدا با اختلالات کاری - یعنی بالا رفتن اوره و اسید اوریک و کم خونی - و در دراز مدت با تغییرا ت عضوی - یعنی از کار افتادن کامل و نیاز به دیالیز ، شروع به مشکل سازی میکند ، که فقط مسئله زمان است ، که چه موقع از کنترل خارج و به نوعی خود را نشان دهد .

لذا با جلو گیری از اشباع کاسه صبر سیستم دفاعی بدن و با رعایت قدرت تحمل آن میتوان از تخریب عضو مربوطه جلوگیری کرد.

در مورد کلیه در اینجا لازم به توضیح است ، که چون بدن دو عدد کلیه دارد ، شاید یکی از آنها مدت ها است که کم کار یا بیمار و از کار افتاده است ، ولی چون کلیه دوم جبران کم کاری اولی را بعهده میگیرد ، معمولآ تا مشکل به کلیه دوم نرسد در آزمایش ها از اختلال کاری کلیوی چیزی مشاهده نمیگردد .

بعبارت دیگر زمانی که اوره و اسید اوریک و غیره بالا رفته ، در واقع سیستم کلیوی از همه رزرو خود استفاده کرده ، باید از پیشرفت آن جلوگیری کرد.

لذا با توجه به اینکه داده های ژنتیکی افراد ، ارثی و غیر قابل تاثیر و تغییر هستند تنها با جلوگیری از تحریکات باری - تخریبی هرچه بیشتر مواد و دوری از سموم و فضولات تغذیه ای میتوان از خستگی و از کار افتادن کلیه ها جلوگیری کرد . پس از این مرحله و شروع دیالیز تنها مسئله زمان است ، که چه مدت بیمار تحمل تبعات آن را داشته باشد .لازم به تذکر است که بیمارانی داریم که کلیه اهدائی گرفته اند ولی آن هم بعد از مدتی از کار افتاده و مجدداً اسیر دیالیز شده اند ، چون بر اساس داده های ژنتیکی و بدون رعایت همان عواملی که هردو کلیه شخصی او را از کار انداختند ، این کلیه جدید را هم تخریب کرده و نباید حتماً ربطی به عدم تجانس گروه خونی داشته باشد ، چون اولاً متخصصین ورزیده ما بدون اطمینان از هم خونی و تست های لازم قابلیت ترانسپلانت دست به این کار پر ریسک و پر هزینه و پر امید نمیزنند ، دوماً سیستم دفاعی بدن را به کمک دارو های تضعیف کننده دفاعی برای جلوگیری از پس زدن احتمالی کلیه اهدائی آماده و کنترل میکنند تا از پس زدن این عضو پیشگیری کنند.لذا با توجه به ارتباط خانوادگی ، مشاهدات و گزارش عکس العمل های حساسیتی ، نا خود آگاه کم کاری و از کار افتادن کلیه اهدائی جدید هم بعد از مدتی باید در اثر همان عواملی باشد که ، کلیه های شخصی بیمار را از کار انداخته اند و هیچ تضمینی برای تکرار ماجرا نیست.پس بهترین درمان ، پیشگیری از شروع اختلال کاری کلیه با رعایت عوامل تأثی گذار یعنی : سلامت دندان ها ، دوری از مواد غذایی که امکان عکس العمل حساسیتی دارند ، مانند لبنیات با شیرنجوشیده ، غذاهای دریائی ، بادام زمینی ، ادویه و مواد غذائی ناسازگار تجربه شده توسط خود بیمار و حتی الامکان استفاده کمتر از دارو و انواع مواد پروتئینی حیوانی ( گوشت ، لبنیات ، مرغ و تخم مرغ ) ، دوری از تغذیه صنعتی و کنسروی و جایگزین کردن آن با میوه و سبزیجات , همراه با مایعات کافی و ساده است .