فیلم:سرطان کلیه در کودکان

پیشرفت های علمی جدیدبرای درمان سرطان کلیه

دو داروی جدید برای درمان سرطان کلیه

کارشناسان کنگره سرطان اروپا معتقدند شناسایی دو روش درمانی جدید برای سرطان پیشرفته کلیه می‌تواند روند درمان این بیماری را متحول کند.

به گفته کارشناسان، دو داروی جدید می‌توانند شیوه موثری برای درمان نوع پیشرفته سرطان کلیه که به سختی درمان می‌شود و نیز کمکی برای افزایش طول عمر مبتلایان به آن باشند.یکی از این داروها، به اصطلاح ترمزهای سیستم ایمنی را برداشته و داروی دیگر سیگنال‌های رشد را در تومور سرطانی متوقف می‌کند. سرطان کلیه هشتمین سرطان شایع در انگلیس است که با گسترش تومور به بخش‌های دیگر بدن از هر 10 نفر تنها یک مورد پنج سال پس از تشخیص بیماری زنده می‌ماند.

در اولین آزمایش از داروی ایمنی درمانی «نیوولوماب» استفاده شد. این دارو مانع از آن شد که سرطان‌، سیستم ایمنی را متوقف سازد و در درمان سرطان‌های پوست و ریه موثر بوده است. در این آزمایش که روی 821 بیمار انجام گرفت، مشاهده شد که میانگین افزایش طول عمر بیماران از حدود 19 ماه در روش استاندارد به 25 ماه در این روش بیشتر شده است.در آزمایش دوم داروی «کابوزانتینیب» روی 658 بیمار مورد بررسی قرار گرفت که با دو برابر کردن طول عمر مبتلایان، این مدت را از حدود سه ماه به هفت ماه افزایش داد. در حقیقت بیمارانی که داروی کابوزانتینیب دریافت می‌کنند نسبت به روش استاندارد طول عمر بیشتری خواهند داشت.

به گزارش شبکه خبری بی بی سی، دکتر «آلان وورسلی» از مرکز تحقیقات سرطان انگلیس گفت: سرطان پیشرفته کلیه سخت درمان می‌شود که نتایج به دست آمده از آزمایش روی این دو دارو نشان می‌دهد داروهای فوق موثرتر بوده و با عوارض جانبی کمتری همراه هستند.

دکتر عبدا… فضل علیزاده با اشاره به اینکه بیشتر تومورهای کلیه در مراحل پیشرفته تشخیص داده می شوند، خاطر نشان ساخت: در چنین مواردی درمان های رایج چندان مثمر ثمر نیست، ولی در چند سال اخیر و با گشوده شدن افق های جدید در درمان این بیماری، امید بیشتر در بیماران مبتلا به سرطان کلیه برای افزایش کیفیت زندگی ایجاد شده است.

 سرطان کلیه در مردان شایع تر از زنان بوده و هنوز دلیل مشخصی برای ابتلا به آن شناسایی نشده است. وی از کاربرد قرص های مسکن “فناستین” که در سابق کاربرد بیشتری داشت به عنوان یکی از عوامل زمینه ساز ابتلا به سرطان کلیه نام برد. رییس کنگره سرطان های کلیه گفت: سرطان کلیه با علایم خاص همچون درد و احساس توده در پهلو و در برخی مواقع به صورت مشاهده خون در ادرار بروز می یابد و ضروری است افراد به محض مشاهده این علایم حتما به پزشک مراجعه کنند. سمینار یک روزه سرطان کلیه از سوی انجمن سرطان ایران و با حمایت شرکت دارویی فایزر 31 تیر ماه امسال در هتل پارسیان اوین برگزار می شود. دکتر فضل علی زاده یادآور شد: بررسی گستردگی و شیوع سرطان‌های کلیه در کشور، نحوه برخورد با بیماران مبتلا به سرطان کلیه و آخرین دستاوردهای علمی در تشخیص، جراحی،‌ رادیوتراپی و درمان‌های دارویی (شیمی درمانی، ایمونوتراپی و …) در این سمینار مورد بحث و بررسی قرار خواهد گرفت.

تومور ویلمز شایع ترین سرطان کلیه درکودکان

سرطان کلیه تومور ویلمز سرطان نادر کلیه است که در درجه اول کودکان را تحت تاثیر قرار می دهد. این تومور با نام فیبروبلاستوما نیز شناخته می شود که یکی از رایج ترین سرطان های کلیه در کودکان است.تومور ویلمز اغلب کودکان 3 تا 4 سال را تحت تاثیر قرار می دهد و کمتر کودکان 5 سال به بالا را درگیر می کند. این توموراغلب یکی از کلیه ها را درگیر می کند اما گاهی ممکن است در یک زمان هردو را تحت تاثیر قرار دهد.

پیشگیری و درمان قطعی از سرطان ویلمز با پیشرفت علم

در طول سال ها ،تشخیص و درمان تومور ویلمز تا حد زیادی پیشرفت داشته است و شیوه های درمان برای کودکان مبتلا به این بیماری بهبود یافته است. با درمان مناسب آینده ی کودکان مبتلا به تومور ویلمز بسیار خوب است.

تومور ویلمز

تومور کلیه در کودکانتومور ویلمز یکی از رایج ترین سرطان ها در کودکان است که اول کلیه ها را درگیر می کند.از 10 سرطان کلیه در کودکان 9 عدد آن مربوط به تومور ویلمز است.بیشتر تومورهای ویلمز یک طرفه هستند ،این بدان معناست که تنها روی یکی از کلیه ها اثر می گذارند. اغلب تنها یک تومور است اما در 5 تا 10% کودکان بیش از یک تومور در کلیه یافت می شود.حدود 5 % کودکان دارای تومور دو طرفه هستند.(تومور در هر دو کلیه شان وجود دارد)قبل از اینکه متوجه شوند توموری وجود دارد، تومور شروع به بزرگ شدن میکند.متوسط تومور ویلمز تازه یافت شده بزرگتر از کلیه است که بدلیل  شروع فعالیت آن در کلیه است.اکثرا تومور ویلمز قبل از اینکه در دیگر اندام ها گسترش (متاستاز)پیدا کند، تشخیص داده می شود.اگر پزشکی با معاینه بدنی و ویژگی های ظاهری عقیده داشته باشد که کودکی به سرطانی مانند ویلمز مبتلا است،نمی توان از این موضوع اطمینان حاصل کرد تا زمانیکه قسمتی از تومور به عنوان نمونه در آزمایشگاه بررسی شود.

انواع تومور ویلمز

تومورهای ویلمز بر اساس اینکه در زیر میکروسکوپ چه شکلی هستند (از لحاظ بافت شناسی) به دو گروه اصلی تقسیم بندی می شوند.

بافت شناسی مطلوب

اگر چه سلول های سرطان در این تومورها به نظر کاملا طبیعی نمی رسند اما آناپلاسیا (در پاراگراف بعدی بخوانید) نیز در آن ها مشاهده نمی شود. از 10 مورد تومور ویلمز بیشتر از 9 عدد آن از نظر بافت شناسی مطلوب هستند. شانس درمان کودکان مبتلا به این تومور بالا می باشد.

بافت شناسی نامطلوب(تومور ویلمز آناپلاستیک)

در این تومورها ، شکل سلول های سرطانی متفاوت است و هسته (قسمت مرکزی که شامل DNA است) سلول ها تمایل دارند که بسیار بزرگ و غیر طبیعی باشند،که به این حالت آناپلاسیا گفته می شود. هر چقدر آناپلاسیا بیشتر باشد، تومور سخت تر درمان می شود.

علت ها

علت بوجود آمدن تومور ویلمز مشخص نیست اما در مواردی نادر وراثت نقش دارد.سرطان زمانی شروع می شود که خطا در DNA سلول ها ایجاد گردد.این خطاها به سلول ها اجازه ی رشد و تقسیم غیر قابل کنترل می دهد و تا زمانیکه سلول های دیگر بمیرند این روند ادامه پیدا می کند.تجمع سلول ها توموررا تشکیل می دهد.در تومور ویلمز این اتفاق ها در سلول های کلیه رخ می دهد. در موارد نادر ، خطاها در DNA  که منجر به تومور ویلمز می شود از والد به فرزند منتقل می گردد اما در اکثر موارد سرطان ارتباطی با رابطه ی والدین و فرزندان ندارد.

علائم

 علائم تومور کلیه در کودکان

علائم و نشانه های تومور ویلمز بسیار زیاد است و برخی کودکان هیچ نشانه ی واضح ظاهری را نشان نمی دهند. اکثر کودکان مبتلا به تومور ویلمز یک یا بیشتر علائم و نشانه های زیر را تجربه کرده اند:

توده شکمی که می توانید آن را احساس کنید

تورم شکم

درد شکم

و دیگر علائم ونشانه ها شامل:

تب

وجود خون در ادرار

حالت تهوع یا استفراغ یا هر دو

یبوست

اشتها نداشتن

تنگی نفس

فشارخون بالا

چه موقع به پزشک مراجعه کنید

اگر متوجه هرکدام از علائم ونشانه های نگران کننده شدید به پزشک مراجعه کنید. با اینکه تومور ویلمز نادر است و احتمال اینکه به دلایل دیگری این علائم بوجود آمده باشد،هست اما برای رفع نگرانی ها ، بسیار اهمیت دارد که با مشاهده علائم علت بررسی شود.

عوامل خطرناک

عواملی که ممکن است خطر ایجاد تومور ویلمز افزایش یابد شامل:

نژاد آفریقایی-آمریکایی.در ایالات متحده کودکان دارای نژاد آفریقایی-آمریکایی کمی بیشتر از نژادهای دیگر کودکان خطر ابتلا به تومور ویلمز را دارند و کودکان دارای نژاد آسیایی-آمریکایی کمتر ازنژادهای دیگر کودکان در معرض خطر ابتلا به این بیماری هستند.

سابقه خانوادگی تومور ویلمز.اگر فردی در خانواده تان مبتلا به تومور ویلمز بوده است ، احتمال خطر این بیماری در فرزند شما افزایش می یابد.

در کودکانی که در هنگام تولد دارای ناهنجاری های خاص یا سندروم ها هستند غالبا تومور ویلمز رخ می دهد،مانند:

فقدان مادرزادی عنبیه چشم(آنیریدیا).در این نقص عنبیه و یا همان قسمت رنگی چشم تقریبا به طور جزئی هست ویا کاملا وجود ندارد.

افزایش رشد در یک طرف بدن(همی هیپرتروفی).در این نقص یک طرف از بدن یا قسمتی از آن بطور قابل توجهی بزرگتر از طرف دیگر است.

تومور ویلمز می تواند بعنوان بخشی از سندروم های نادر رخ دهد که شامل:

سندروم واگر. این سندروم شامل تومور ویلمز، فقدان مادرزادی عنبیه چشم ، اختلالات سیستم تناسلی واختلالات سیستم ادراری و ناتوانی های ذهنی می باشد.

سندروم دنیس دراش. این سندروم شامل تومور ویلمز ، بیماری کلیه و دوجنسی کاذب در جنس مذکرمی باشد ، به این معنا که اگر پسری که متولد شود با داشتن بیضه ویژگی های زنان را دارد.

سندروم بک ویت وایدمن.کودکان مبتلا به این سندروم از لحاظ جثه بزرگتر از سنشان هستند(ماکروزومیا)، اندام های شکمی خود را از قسمت بند ناف به بیرون هل می دهند(فتق ناف)، دارای زبانی بزرگ(ماکروکلوشیا) هستند،اندام های داخلی بزرگ و اختلالات گوش دارند.هم چنین می توان نوعی از سرطان کبد به نام هپاتوبلاستوما را بعنوان خطری برای ایجاد تومور ویلمز نام برد.

پیشگیری

تومور ویلمز با هیچ راهکاری قابل پیشگیری نیست. اگر کودکتان فاکتورهای خطر ابتلا به بیماری ویلمز مانند سندروم های شناخته شده را دارد ممکن است پزشک اولتراسوند دوره ای کلیه را برای بررسی ناهنجاری های کلیه تجویز کند.اگرچه انجام آزمایش از فعالیت تومور ویلمز جلوگیری نمی کند اما به تشخیص بیماری در مراحل اولیه کمک می کند.

چگونه تومور ویلمز تشخیص داده می شود؟

زمانیکه دختر یا پسر بچه ای به دلیل داشتن علائم بیماری به پزشک مراجعه می کنند ، تومور ویلمز پیدا می شود . پزشک به دلیل معاینات بدنی ونتایج آزمایش ممکن است به داشتن تومور ویلمز مشکوک شود اما تشخیص اصلی تنها زمانی اتفاق می افتد که قسمتی از بافت تومور بعنوان نمونه زیر میکروسکوپ بررسی شود.

سابقه پزشکی ومعاینه بدنی

اگر کودک شما دارای علائم ونشانه های بیماری که گمان می رود تومور کلیه است را دارد ، پزشک برای اطلاعات بیشتر در مورد علائم بیماری و اینکه از چه زمانی در فرد اتفاق افتاده است ، سابقه پزشکی فرد را می خواهد. همچنین ممکن است پزشک درمورد سابقه خانوادگی سرطان یا نقص مادرزادی بخصوص در دستگاه تناسلی یا سیستم ادراری بپرسد. پزشک کودک را برای یافتن اینکه آیا علائم مربوط به تومور کلیه می باشد ویا علائم دیگر مشکلات وبیماری ها است ، معاینه کند. تمرکز بر روی شکم وافزایش فشار خون می باشد زیرا که از علائم ممکن تومور کلیه هستند. همچنین نمونه های خون و ادرار ممکن است جمع آوری ومورد آزمایش قرار بگیرند.(در زیر تست های آزمایشگاهی را ببینید.)

آزمایشات تصویر برداری

اگر پزشک بر این عقیده باشد که کودک  احتمالا مبتلا به تومور کلیه است ، کودک باید یک یا تعداد بیشتری از آزمایشات تصویربرداری که درادامه بیان میشود را انجام دهد.این آزمایشات با استفاده از امواج صوتی، اشعه ایکس، میدان مغناطیسی یا مواد رادیواکتیو انجام می شود تا عکس هایی از داخل بدن بدست آید.آزمایشات تصویر برداری به دلایل زیر انجام می شوند:

برای یافتن اینکه آیا توموری وجود دارد و اگر تومور وجود داشته باشد،احتمالا تومور ویلمز است یا خیر

برای دانستن اینکه تا چه حد تومور در کلیه و دیگر قسمت های بدن گسترش یافته است

برای کمک به جراحی و پرتو درمانی

برای مشاهده اینکه درمان جواب داده است یا خیر

اولتراسوند(سونوگرافی)

زمانیکه پزشک به داشتن تومور ویلمز یا دیگر تومورها در ناحیه شکمی مشکوک می شود،اولتراسوند اغلب اولین آزمایش تصویر برداری است که انجام می شود.آزمایش بسیار ساده ای است که از اشعه استفاده نمی شود و پزشک تصویر خوبی از کلیه ها و دیگر اندام های ناحیه شکم مشاهده می کند.هم چنین برای زمانیکه تومور در حال رشد به رگ های اصلی خارج از کلیه می باشد ، مفید است.این عکس برداری در صورت نیاز ، برای برنامه ریزی جراحی می تواند کمک کننده باشد.

اسکن توموگرافی کامپیوتری(سی تی ، سی تی ای ) یا همان سی تی اسکن

سی تی اسکن از اشعه ایکس برای ایجاد تصاویری دقیق از مقطع عرضی قسمتی از بدن کودک از جمله کلیه ها استفاده می کند. سی تی اسکن یکی از مفید ترین آزمایشات برای مشاهده تومور کلیه ای است. هم چنین برای بررسی اینکه آیا سرطان در رگ های مجاور گسترش یافته و یا در اندام های دور از کلیه مانند شش ها پخش شده است یا خیر، مورد استفاده است.زمانیکه اسکن انجام می گیرد کودک باید روی سطحی دراز بکشد و برای وضوح تصویر به کودکان کوچکتر ممکن است دارویی داده شود تا آرام بمانند و یا در طول آزمایش بخوابند.

اسکن تصویر برداری رزونانس مغناطیسی (ام آر آی)

اسکن ام آر آی برای زمانی است که پزشک جزئیات بسیار دقیقی از کلیه ونواحی اطراف آن را می خواهد.برای مثال، اگر تومورکلیه بزرگ سیاهرگ زیرین در شکم را درگیر کند، ام آر آی انجام می شود.هم چنین اگر پزشک نگران این موضوع باشد که سرطان گسترش یافته و مغز ونخاع را درگیر کرده ، ام آرآی انجام می گردد.زمانیکه کودک به صورت درازکش وارد تونل باریک برای انجام ام آر آی می شود ممکن است حالت اضطراب و ناراحتی به او دست بدهد .در این آزمایش نیاز است چندین دقیقه فرد در حالت دراز کش بماند. برای آرام ماندن کودکان کوچکتر به آن ها دارو می دهند تا در طول آزمایش بی قراری نکنند و یا بخوابند.

اشعه ایکس قفسه سینه

اشعه ایکس قفسه سینه ممکن است بدنبال گسترش تومور ویلمز در ریه ها ، هم چنین مشاهده شش ها و مقایسه آن با دیگر تصویربرداری های اشعه ایکس که ممکن است در آینده انجام شود،صورت بگیرد.اگر کسی سی تی اسکن از قفسه سینه گرفته باشد ممکن است نیازی به انجام این آزمایش نداشته باشد.

اسکن استخوان

اسکن استخوان گسترش سرطان در استخوان ها را نشان می دهد. پزشکان معمولا این آزمایش را سفارش نمی کنند مگر اینکه فکر کنند که کودک به تومور ویلمز مبتلا شده وتومور گسترش یافته است.

تست های آزمایشگاهی

اگر پزشک به مشکل کلیه ها مشکوک باشد برای کودک تست های آزمایشگاهی را تجویز می کند تا نمونه های ادرار و خون کودک بررسی شود.هم چنین این تست ها بعد از ابتلا به تومور ویلمز نیز انجام می شود.نمونه ادرار برای بررسی مشکلات کلیوی و موادی به نام کاته کولامین ها آزمایش می شود و اینکه اطمینان حاصل شود که کودک به نوع دیگری از تومور بنام نوروبلاستوما مبتلا نباشد.نورو بلاستوم اغلب بر روی غدد فوق کلیوی که بالای هردو کلیه وجود دارد ، شروع به فعالیت می کند.

بافت برداری/ عمل جراحی کلیه

اکثر مواقع پزشکان با دیدن آزمایش های تصویر برداری اطلاعات کافی در مورد تومور ویلمز را بدست می آورند و بنابراین اگر نیاز به عمل جراحی باشد ، انجام می دهند اما تشخیص حقیقی تومور ویلمز زمانی است که قسمتی از تومور در زیر میکروسکوپ بررسی شود زیرا از روی  شکل واضح سلول های توموری می توان در زیر میکروسکوپ براحتی تشخیص داد.هم چنین پزشکان به بررسی بافت های تومور از لحاظ مطلوب یا نا مطلوب بودن آن ها می پردازند تا بتوانند ویژگی هی تومور ویلمز را به درستی شرح دهند. در اکثر موارد نمونه در طول جراحی برداشته می شود(قسمت بخش جراحی را ببینید). گاهی اوقات اگر پزشکان نسبت به تشخیص قاطع نباشند یا به کاملا برداشته شدن تومور شک داشته باشند، نمونه ای از تومور در طول بافت برداری به روش های جداگانه قبل از عمل جراحی گرفته و بررسی می شود.

اطلاعات کلی در مورد درمان تومور ویلمز 

به طور کلی ، از 10 کودک 9 نفر آن ها درمان می شوند. پیشرفت بسیاری در درمان بیماری تومور ویلمز صورت گرفته است. بسیاری از این پیشرفت ها در ایالات متحده به دلیل داشتن کار گروه تحقیقات تومور ویلمز بوده است ( که اکنون قسمتی از گروه انکولوژی کودکان است) ، که آزمایشات بالینی برای درمان های جدید بر روی کودکان مبتلا به این تومورانجام می دهند.امروزه اکثر کودکان مبتلا به سرطان با آزمایشات بالینی که پزشکان معتقدند بهترین روش درمانی است ، درمان می شوند.هدف از این مطالعات یافتن روش هایی است برای درمان هرچه ممکن کودکان درحالیکه عوارض جانبی ناشی از درمان را کاهش دهد.

به دلیل نادر بودن بیماری تومور ویلمز پزشکان اندکی در مراکز درمانی سرطان کودکان هستند که اطلاعات و تجارب کافی در مورد درمان این بیماری داشته باشند.کودکان مبتلا به تومور با رویکرد تیمی تعدادی از متخصصان اطفال درمان شدند.تیم پزشکان تومور ویلمز شامل:

جراح و اورولوژیست اطفال (پزشکی که مشکلات سیستم ادراری کودکان و مشکلات مربوط به آلت تناسلی پسران را درمان می کند ، اورولوژیست گویند)

انکولوژیست اطفال (پزشکی که با شیمی درمانی و استفاده از داروها سرطان کودکان را درمان می کند )

انکولوژی رادیولوژی اطفال (پزشکی که با استفاده از پرتو درمانی سرطان کودکان را درمان می کند )

بسیاری از متخصصان دیگر نیز برای درمان کودکان هستند که شامل پزشکان دیگر حوزه ها ، دستیاران پزشک ، پرستاران باتجربه زیاد ، پرستاران ، روانشناسان ، مددکاران اجتماعی ، متخصصان توان بخشی و افراد متخصص حوزه سلامت را می توان نامبرد. داشتن فرزند مبتلا به سرطان و قرار گرفتن درمراحل درمان به معنی آن است که با بسیاری از متخصصان ملاقات داشته باشید ودرمورد بخش هایی از سیستم پزشکی که احتمالا قبلا در معرض آن نبوده اید، بیاموزید. بعد از اینکه مبتلا بودن فرزندتان به تومور تایید شد ومراحل بافت شناسی صورت گرفت تیم درمان سرطان با شما درمورد چگونگی درمان گفتگو می کنند. مهم است که همه مراحل وعوارض احتمالی را با پزشک فرزندتان مرور کنید تا بتوانید تصمیمی آگاهانه بگیرید. اگر زمان اجازه می دهد بسیار مفید خواهد بود که نظراتتان را برای مرتبه دوم با متخصصان درمیان گذاشته واگر سوالی درمورد برنامه پیشنهاد شده دارید بپرسید.این اتفاق به شما این امکان را می دهد که اطلاعات بیششتری بدست آورید ودرمورد برنامه درمان فرزندتان اطمینان حاصل کنید.تومور ویلمز سرطان نادر کلیه است که در درجه اول کودکان را تحت تاثیر قرار می دهد. این تومور با نام فیبروبلاستوما نیز شناخته می شود که یکی از رایج ترین سرطان های کلیه در کودکان است.تومور ویلمز اغلب کودکان 3 تا 4 سال را تحت تاثیر قرار می دهد و کمتر کودکان 5 سال به بالا را درگیر می کند. این توموراغلب یکی از کلیه ها را درگیر می کند اما گاهی ممکن است در یک زمان هردو را تحت تاثیر قرار دهد.

پیشگیری و درمان قطعی از سرطان ویلمز با پیشرفت علم

در طول سال ها ،تشخیص و درمان تومور ویلمز تا حد زیادی پیشرفت داشته است و شیوه های درمان برای کودکان مبتلا به این بیماری بهبود یافته است. با درمان مناسب آینده ی کودکان مبتلا به تومور ویلمز بسیار خوب است.

تومور کلیه در کودکانتومور ویلمز یکی از رایج ترین سرطان ها در کودکان است که اول کلیه ها را درگیر می کند.از 10 سرطان کلیه در کودکان 9 عدد آن مربوط به تومور ویلمز است.بیشتر تومورهای ویلمز یک طرفه هستند ،این بدان معناست که تنها روی یکی از کلیه ها اثر می گذارند. اغلب تنها یک تومور است اما در 5 تا 10% کودکان بیش از یک تومور در کلیه یافت می شود.حدود 5 % کودکان دارای تومور دو طرفه هستند.(تومور در هر دو کلیه شان وجود دارد)

قبل از اینکه متوجه شوند توموری وجود دارد، تومور شروع به بزرگ شدن میکند.متوسط تومور ویلمز تازه یافت شده بزرگتر از کلیه است که بدلیل  شروع فعالیت آن در کلیه است.اکثرا تومور ویلمز قبل از اینکه در دیگر اندام ها گسترش (متاستاز)پیدا کند، تشخیص داده می شود.

اگر پزشکی با معاینه بدنی و ویژگی های ظاهری عقیده داشته باشد که کودکی به سرطانی مانند ویلمز مبتلا است،نمی توان از این موضوع اطمینان حاصل کرد تا زمانیکه قسمتی از تومور به عنوان نمونه در آزمایشگاه بررسی شود.

انواع تومور ویلمز

تومورهای ویلمز بر اساس اینکه در زیر میکروسکوپ چه شکلی هستند (از لحاظ بافت شناسی) به دو گروه اصلی تقسیم بندی می شوند.

بافت شناسی مطلوب

اگر چه سلول های سرطان در این تومورها به نظر کاملا طبیعی نمی رسند اما آناپلاسیا (در پاراگراف بعدی بخوانید) نیز در آن ها مشاهده نمی شود. از 10 مورد تومور ویلمز بیشتر از 9 عدد آن از نظر بافت شناسی مطلوب هستند. شانس درمان کودکان مبتلا به این تومور بالا می باشد.

بافت شناسی نامطلوب(تومور ویلمز آناپلاستیک)

در این تومورها ، شکل سلول های سرطانی متفاوت است و هسته (قسمت مرکزی که شامل DNA است) سلول ها تمایل دارند که بسیار بزرگ و غیر طبیعی باشند،که به این حالت آناپلاسیا گفته می شود. هر چقدر آناپلاسیا بیشتر باشد، تومور سخت تر درمان می شود.

علت ها

علت بوجود آمدن تومور ویلمز مشخص نیست اما در مواردی نادر وراثت نقش دارد.سرطان زمانی شروع می شود که خطا در DNA سلول ها ایجاد گردد.این خطاها به سلول ها اجازه ی رشد و تقسیم غیر قابل کنترل می دهد و تا زمانیکه سلول های دیگر بمیرند این روند ادامه پیدا می کند.تجمع سلول ها توموررا تشکیل می دهد.در تومور ویلمز این اتفاق ها در سلول های کلیه رخ می دهد. در موارد نادر ، خطاها در DNA  که منجر به تومور ویلمز می شود از والد به فرزند منتقل می گردد اما در اکثر موارد سرطان ارتباطی با رابطه ی والدین و فرزندان ندارد.

 علائم تومور کلیه در کودکان

علائم و نشانه های تومور ویلمز بسیار زیاد است و برخی کودکان هیچ نشانه ی واضح ظاهری را نشان نمی دهند. اکثر کودکان مبتلا به تومور ویلمز یک یا بیشتر علائم و نشانه های زیر را تجربه کرده اند:

توده شکمی که می توانید آن را احساس کنید

تورم شکم

درد شکم

و دیگر علائم ونشانه ها شامل:

تب

وجود خون در ادرار

حالت تهوع یا استفراغ یا هر دو

یبوست

اشتها نداشتن

تنگی نفس

فشارخون بالا

چه موقع به پزشک مراجعه کنید

اگر متوجه هرکدام از علائم ونشانه های نگران کننده شدید به پزشک مراجعه کنید. با اینکه تومور ویلمز نادر است و احتمال اینکه به دلایل دیگری این علائم بوجود آمده باشد،هست اما برای رفع نگرانی ها ، بسیار اهمیت دارد که با مشاهده علائم علت بررسی شود.

عواملی که ممکن است خطر ایجاد تومور ویلمز افزایش یابد شامل:

نژاد آفریقایی-آمریکایی.در ایالات متحده کودکان دارای نژاد آفریقایی-آمریکایی کمی بیشتر از نژادهای دیگر کودکان خطر ابتلا به تومور ویلمز را دارند و کودکان دارای نژاد آسیایی-آمریکایی کمتر ازنژادهای دیگر کودکان در معرض خطر ابتلا به این بیماری هستند.

سابقه خانوادگی تومور ویلمز.اگر فردی در خانواده تان مبتلا به تومور ویلمز بوده است ، احتمال خطر این بیماری در فرزند شما افزایش می یابد.

در کودکانی که در هنگام تولد دارای ناهنجاری های خاص یا سندروم ها هستند غالبا تومور ویلمز رخ می دهد،مانند:

فقدان مادرزادی عنبیه چشم(آنیریدیا).در این نقص عنبیه و یا همان قسمت رنگی چشم تقریبا به طور جزئی هست ویا کاملا وجود ندارد.

افزایش رشد در یک طرف بدن(همی هیپرتروفی).در این نقص یک طرف از بدن یا قسمتی از آن بطور قابل توجهی بزرگتر از طرف دیگر است.

تومور ویلمز می تواند بعنوان بخشی از سندروم های نادر رخ دهد که شامل:

سندروم واگر. این سندروم شامل تومور ویلمز، فقدان مادرزادی عنبیه چشم ، اختلالات سیستم تناسلی واختلالات سیستم ادراری و ناتوانی های ذهنی می باشد.

سندروم دنیس دراش. این سندروم شامل تومور ویلمز ، بیماری کلیه و دوجنسی کاذب در جنس مذکرمی باشد ، به این معنا که اگر پسری که متولد شود با داشتن بیضه ویژگی های زنان را دارد.

سندروم بک ویت وایدمن.کودکان مبتلا به این سندروم از لحاظ جثه بزرگتر از سنشان هستند(ماکروزومیا)، اندام های شکمی خود را از قسمت بند ناف به بیرون هل می دهند(فتق ناف)، دارای زبانی بزرگ(ماکروکلوشیا) هستند،اندام های داخلی بزرگ و اختلالات گوش دارند.هم چنین می توان نوعی از سرطان کبد به نام هپاتوبلاستوما را بعنوان خطری برای ایجاد تومور ویلمز نام برد.

پیشگیری

تومور ویلمز با هیچ راهکاری قابل پیشگیری نیست. اگر کودکتان فاکتورهای خطر ابتلا به بیماری ویلمز مانند سندروم های شناخته شده را دارد ممکن است پزشک اولتراسوند دوره ای کلیه را برای بررسی ناهنجاری های کلیه تجویز کند.اگرچه انجام آزمایش از فعالیت تومور ویلمز جلوگیری نمی کند اما به تشخیص بیماری در مراحل اولیه کمک می کند.

اطلاعات کلی در مورد درمان تومور ویلمز 

به طور کلی ، از 10 کودک 9 نفر آن ها درمان می شوند. پیشرفت بسیاری در درمان بیماری تومور ویلمز صورت گرفته است. بسیاری از این پیشرفت ها در ایالات متحده به دلیل داشتن کار گروه تحقیقات تومور ویلمز بوده است ( که اکنون قسمتی از گروه انکولوژی کودکان است) ، که آزمایشات بالینی برای درمان های جدید بر روی کودکان مبتلا به این تومورانجام می دهند.امروزه اکثر کودکان مبتلا به سرطان با آزمایشات بالینی که پزشکان معتقدند بهترین روش درمانی است ، درمان می شوند.هدف از این مطالعات یافتن روش هایی است برای درمان هرچه ممکن کودکان درحالیکه عوارض جانبی ناشی از درمان را کاهش دهد.

به دلیل نادر بودن بیماری تومور ویلمز پزشکان اندکی در مراکز درمانی سرطان کودکان هستند که اطلاعات و تجارب کافی در مورد درمان این بیماری داشته باشند.کودکان مبتلا به تومور با رویکرد تیمی تعدادی از متخصصان اطفال درمان شدند.تیم پزشکان تومور ویلمز شامل:

جراح و اورولوژیست اطفال (پزشکی که مشکلات سیستم ادراری کودکان و مشکلات مربوط به آلت تناسلی پسران را درمان می کند ، اورولوژیست گویند)

انکولوژیست اطفال (پزشکی که با شیمی درمانی و استفاده از داروها سرطان کودکان را درمان می کند )

انکولوژی رادیولوژی اطفال (پزشکی که با استفاده از پرتو درمانی سرطان کودکان را درمان می کند )

بسیاری از متخصصان دیگر نیز برای درمان کودکان هستند که شامل پزشکان دیگر حوزه ها ، دستیاران پزشک ، پرستاران باتجربه زیاد ، پرستاران ، روانشناسان ، مددکاران اجتماعی ، متخصصان توان بخشی و افراد متخصص حوزه سلامت را می توان نامبرد. داشتن فرزند مبتلا به سرطان و قرار گرفتن درمراحل درمان به معنی آن است که با بسیاری از متخصصان ملاقات داشته باشید ودرمورد بخش هایی از سیستم پزشکی که احتمالا قبلا در معرض آن نبوده اید، بیاموزید. بعد از اینکه مبتلا بودن فرزندتان به تومور تایید شد ومراحل بافت شناسی صورت گرفت تیم درمان سرطان با شما درمورد چگونگی درمان گفتگو می کنند. مهم است که همه مراحل وعوارض احتمالی را با پزشک فرزندتان مرور کنید تا بتوانید تصمیمی آگاهانه بگیرید. اگر زمان اجازه می دهد بسیار مفید خواهد بود که نظراتتان را برای مرتبه دوم با متخصصان درمیان گذاشته واگر سوالی درمورد برنامه پیشنهاد شده دارید بپرسید.این اتفاق به شما این امکان را می دهد که اطلاعات بیششتری بدست آورید ودرمورد برنامه درمان فرزندتان اطمینان حاصل کنید.

انواع اصلی درمان تومور ویلمز:

جراحی

شیمی درمانی

پرتو درمانی

اکثر کودکان بیش از یک نوع درمان دارند.

سرطان کارسینوم کلیه چیست؟

کارسینوم‌ کلیه‌ عبارت‌ است‌ از یک‌ نوع‌ سرطان‌ کلیه‌. این‌ نوع‌ سرطان‌ معمولاً در افراد بالای‌ 40 سال‌ و در مردان‌ بیشتر از زنان‌ رخ‌ می‌دهد.

علایم شایع کارسینوم کلیه

وجود یک توده سفت در شکم بزرگ شده

کاهش وزن و اشتها

تب خفیف و مداوم

استفراغ

درد خفیف شکمی

قرمز یا تیره شدن ادرار در اثر خونریزی از تومور اگر تومور آن اندازه بزرگ شود که باعث نارسایی کلیه شود، علایم زیر ایجاد می شود:

خستگی و ضعف فزاینده

سردرد

تنفس بدبو

تهوع ، استفراغ یا اسهال

تنگی نفس

درد قفسه صدری

خارش پوست

 عوامل تشدید کننده بیماری

ناهنجاری های مادرزادی متعدد

سیگار کشیدن

پیشگیری از مبتلا شدن به کارسینوم کلیه

در حال حاضر نمی توان از آن پیشگیری نمود. اگر خانمی در سنین باروری هستید و سابقه خانوادگی تومورهای کلیوی را دارید، پیش از حامله شدن برای مشاوره ژنتیک مراجعه کنید.

اگر تومورهای کلیوی نسل اندر نسل در خانواده شما وجود داشته است ، با پزشک خود در رابطه با آزمایشات مربوط مشورت کنید. حتی اگر احساس سلامتی می کنید و بیماری در شما وجود نداشته باشد، مرتباً برای معاینه منظم مراجعه نمایید.

    عواقب مورد انتظار کارسینوم کلیه

اگر تومور قبل از این که به سایر نقاط بدن گسترش یابد شناسایی شود، معمولاً با جراحی قابل معالجه است .

عوارض احتمالی

گسترش به سایر اعضای بدن ، خصوصاً کبد، ریه ها، مغز و استخوان ها، پیش از شناسایی تومور اولیه در کلیه

نرم شدن استخوان ها (پوکی استخوان )

افزایش استعداد ابتلا به عفونت های مجاری ادرار

آزمایشات تشخیصی ممکن است عبارت باشند از آزمایش خون و ادرار برای ارزیابی کار کلیه و برای تشخیص وجود خون در ادرار. همچنین ممکن است توصیه به انجام سی تی اسکن ، سونوگرافی ، آم .آر.آی ، و نوگرافی شود.

درمان شامل در آوردن کلیه (یا در آوردن قسمتی از آن در بعضی از بیماران ) و در آوردن گره های لنفاوی منطقه ای است . امکان دارد پس از جراحی ، اقداماتی چون اشعه درمانی ، شیمی درمانی و ایمنی درمانی انجام گیرند.

    داروها

امکان دارد داروهای ضد سرطان تجویز شوند (شیمی درمانی ). هم اکنون درمان های جدیدی تحت مطالعه قرار دارند و ممکن است نتایج درمانی را بهبود بخشند.

   فعالیت در زمان ابتلا به این بیماری

پس از جراحی ، برای از سرگیری فعالیت در زمان ابتلا به این بیماری های عادی خون طبق توصیه های پزشکتان عمل نمایید.

در طی روز زمان های استراحت کوتاه مدت را در نظر بگیرید. در خارج از این زمان ها، تا حدی که قدرتتان اجازه می دهد فعال باشید.

   رژیم غذایی

رژیم غذایی کم پروتئین داشته باشید. به علت محدودیت های غذایی ، امکان دارد مصرف مکمل های ویتامینی و معدنی متعدد ضرورت داشته باشد.

دریافت مایعات را به روزانه چندین لیوان آب افزایش دهید.

درچه شرایطی باید به پزشک مراجعه نمود؟

اگر یکی از موارد زیر به هنگام درمان رخ دهند: ـ تب 3/38 درجه سانتیگراد یا بالاتر ـ ادرار کاهش یابد.

اگر دچار علایم جدید و غیر قابل توجیه شده اید. داروهای ضد سرطان مورد استفاد در درمان ممکن است عوارض جانی به همراه داشته باشند.

هرآنچه که درباره سرطان باید بدانید

کلیه‌ها یک جفت از اندام بدن انسان هستند که در دو سوی ستون فقرات و در قسمت پایین شکم قرار دارند. بالای هر کلیه یک غده آدرنال (Adrenal Gland) چسبیده ‌است. توده‌ای از بافت چربی و یک لایه بیرونی از بافت فیبری (فاسیای ژروتا) (Gerotas Fascia)، کلیه‌ها و غده‌های آدرنال را در بر می‌گیرد.

کلیه‌ها بخشی از مجاری ادرار هستند. آنها با جداسازی مواد زائد و آب اضافی از خون، ادرار تولید می‌کنند. ادرار در فضایی خالی (لگنچه کلیه) در وسط هر کلیه جمع می‌شود، و سپس از طریق لوله‌ای به نام حالب (Ureter) به مثانه می‌ریزد، و از طریق لوله دیگری به نام پیشابراه (Urethra) از بدن دفع می‌شود.کلیه‌ها همچنین ماده‌ای تولید می‌کنند که به کنترل فشار خون و تولید گلبول‌های قرمز خون کمک می‌کند.سرطان در سلول‌ها، یعنی عامل اصلی تولید بافت‌ها، شروع می‌شود. بافت‌ها هم اعضاء و اندام بدن را می‌سازند.

به‌طور طبیعی، سلول‌ها رشد کرده و هنگامی‌که بدن به سلول‌های جدید نیاز دارد، تقسیم شده و سلول جدید تولید می‌کنند. وقتی سلول‌ها پیر می‌شوند، می‌میرند و سلول‌های جدید جای آنها را می‌گیرند.گاهی این فرآیند منظم، اشتباه پیش می‌رود. سلول‌های جدید زمانی‌که بدن به آنها نیاز ندارد تشکیل می‌شوند و سلول‌های پیر هم در زمانی‌که باید بمیرند، از بین نمی‌روند. این سلول‌های اضافه، تشکیل توده‌ای از بافت را می‌دهند که به رشد زائد و یا تومور معروف است. البته تمام تومورها سرطان نیستند.

تومورها خوش‌خیم (غیرسرطانی) و یا بدخیم (سرطانی) هستند.

تومورهای خوش‌خیم سرطانی نیستند.

تومورهای خوش‌خیم به‌ندرت زندگی انسان را تهدید می‌کنند.

معمولاً، تومورهای خوش‌خیم می‌توانند برداشته شوند و به‌ندرت دوباره رشد می‌کنند.

سلول‌های تومورهای خوش‌خیم به بافت‌های اطراف خود و یا دیگر قسمت‌های بدن گسترش نمی‌یابند.

تومورهای بدخیم، سرطانی هستند.

تومورهای بدخیم عموماً جدی‌تر بوده و ممکن است زندگی بیمار را تهدید کنند.

تومورهای بدخیم را معمولاً می‌توانند بردارند، اما آنها احتمالاً دوباره رشد می‌کنند.

سلول‌های تومورهای بدخیم به بافت‌ها و اندام اطراف هجوم برده و به آنها آسیب می‌رسانند. همچنین، سلول‌های سرطانی می‌توانند از تومور بدخیم جدا شده و وارد جریان خون و یا دستگاه لنفاوی شوند. به همین طریق است که سلول‌های سرطانی از سرطان اولیه (تومور اولیه) جدا شده و گسترش می‌یابد و تومورهای جدیدی در سایر اندام تولید می‌کند. گسترش سرطان متاستاز نامیده‌ می‌شود. انواع مختلف سرطان، تمایل به گسترش به قسمت‌های مختلف بدن دارند.

انواع مختلفی از سرطان وجود دارد که احتمال دارد در کلیه‌‌ها آغاز شود. این مقاله دربارۀ سرطان سلول کلیوی (Renal Cell Cancer) است که رایج‌ترین نوع سرطانکلیه در بزرگسالان به شمار می‌‌آید. این نوع سرطان آدنوکارسینوم  (Adenocarcinoma) کلیوی و یا هایپرنفروم (Hypernephromaa) هم نامیده می‌شود. نوع دیگری ازسرطان به نام کارسینوم سلول ترانزیشنال (Transitional Cell Carcinoma) هم وجود دارد که برکلیه‌ها اثر می‌گذارد. این نوع سرطان شبیه به سرطان مثانه بوده و اغلب مانند سرطان مثانه درمان می شود. تومور ویلم (Wilm’s Tumor) رایج‌ترین نوع سرطان کلیه در میان کودکان است. این سرطان با سرطان کلیه در بزرگسالان فرق دارد و به درمان متفاوتی هم نیاز دارد.

وقتی که سرطان کلیه به بیرون از کلیه گسترش می‌یابد، سلول‌های سرطانی اغلب در غدد لنفاوی اطراف یافت می‌شوند. سرطان کلیه همچنین گاهی به ریه‌‌ها، استخوان‌ها و یا کبد نفوذ می‌کند. و نیز ممکن است از یک کلیه به کلیۀ دیگر گسترش پیدا کند.

زمانی‌که سرطان از مکان اولیه خود به دیگر نقاط بدن گسترش می‌یابد (متاستاز)، تومور جدید دارای همان سلول‌های غیرطبیعی بوده و همان نام تومور اولیه را خواهد داشت. برای مثال، اگر سرطان کلیه به ریه‌‌ها سرایت کند، سلول‌های سرطانی در ریه‌‌ها در واقع سلول‌های سرطان کلیه هستند. این بیماری سرطان کلیه متاستاتیک است و نه سرطان ریه و به شکل سرطان کلیه، و نه سرطان ریه، درمان می‌شود. پزشکان تومور جدید را بیماری متاستاتیک و یا بیماری دوردست می‌نامند.

چه کسی در معرض خطر است؟

سرطان کلیه بیش‌تر در افراد بالای ۴۰ سال اتفاق می‌افتد اما هیچ‌کس علت دقیق این بیماری را نمی‌داند. پزشکان به‌ندرت می‌توانند توضیح دهند که چرا یک فرد بهسرطان کلیه مبتلا می‌شود و دیگری نمی‌شود. به‌هرحال، کاملاً روشن است که سرطان کلیه «مسری» نیست، یعنی هیچ‌کس از شخص دیگری به این بیماری مبتلا نمی‌شود.

تحقیق نشان داده‌ که کسانی که دارای عوامل خطرزای ابتلا به بیماری هستند بیش‌تر در معرض ابتلا به بیماری سرطان کلیه قرار دارند. عامل خطرزا به هر چیزی اطلاق می‌شود که احتمال ابتلای فرد را به آن بیماری افزایش می‌دهد.

مطالعات، عوامل خطرزای زیر در مورد ابتلا به بیماری سرطان کلیه را مشخص کرده‌‌است:

استعمال دخانیات: سیگار کشیدن عامل خطرزای اصلی به‌حساب می‌آید. سیگاری‌ها دو برابر بیش‌تر از غیرسیگاری‌ها در معرض ابتلا به این بیماری هستند. مصرف سیگار برگ نیز می‌‌تواند خطر ابتلا به این بیماری را افزایش می‌دهد.

چاقی مفرط: کسانی که دچار چاقی مفرط هستند بیش‌تر در معرض ابتلا به این بیماری قرار دارند.

فشار خون بالا: فشارخون بالا خطر ابتلا به سرطان کلیه را افزایش می‌دهد.

دیالیز طولانی‌مدت: دیالیز نوعی درمان در کسانی است که کلیه‌های آنها خوب کار نمی‌کند. دیالیز مواد زائد را از خون جدا می‌سازد. دیالیز شدن طی مدت چندین سال باعث افزایش خطر ابتلا به سرطان کلیه می‌شود.

سندروم ون هیپل- لینداو  (VHL یا Von Hippel-Lindau) : بیماری بسیار نادری است که در برخی خانواده‌ها بروز می‌‌کند. این بیماری در اثر تغییراتی در ژن (وی.اچ.ال) VHL به‌وجود می‌آید. یک ژن غیرطبیعی (وی.اچ.ال) VHL خطر ابتلا به سرطان کلیه را افزایش می‌دهد، و گاهی باعث افزایش کیست و یا تومورهایی در چشم‌ها، مغز و دیگر اعضای بدن می‌شود. اعضای خانواده، آنهایی که دچار این سندروم هستند لازم است جهت بررسی ژن غیرطبیعی (وی.اچ.ال) VHL تحت آزمایش قرار بگیرند. پزشکان ممکن است برای کسانی که دارای ژن غیرطبیعی (وی.اچ.ال) VHL هستند، قبل از اینکه علائم بروز کند شیوه‌هایی را جهت بهبود، تشخیص سرطان کلیه و دیگر بیماری‌ها پیشنهاد کنند.

شغل: برخی افراد بیش‌تر در معرض خطر ابتلا به سرطان کلیه هستند، زیرا آنها در معرض تماس با برخی مواد شیمیایی خاص و یا عناصری در محل کار خود قرار می‌گیرند. کارگرانی که در کوره‌های زغال‌سنگ در صنعت فولاد و آهن کار می‌‌کنند در خطر ابتلا به این بیماری قرار دارند. کارگرانی هم که درمعرض پنبه ‌نسوز و کادمیوم (Cadmium) قرار دارند نیز در خطر هستند.بیش‌تر کسانی که دارای عوامل خطرزای ابتلا به این بیماری هستند، دچار سرطان کلیه نمی‌شوند. از طرف دیگر، بیش‌تر آنهایی که دچار این بیماری می‌شوند هیچ‌گونه علائم خطر شناخته‌‌شده‌ای جهت ابتلا به سرطان در آنها یافت نمی‌شود. آنهایی که فکر می‌کنند که ممکن است در معرض خطر ابتلا به این بیماری باشند، بایستی این نگرانی خود را با پزشکشان در میان بگذارند. پزشک ممکن است بتواند شیوه‌هایی را برای کاهش خطر ابتلا به بیماری پیشنهاد داده و برنامه مناسبی را برای معاینه عمومی طراحی کند.

علائم بیماری

وجود خون در ادرار (که ادرار را کمی مایل به قرمز تا قرمز پررنگ می‌‌کند.)

احساس درد در پهلو که از بین نیز نمی‌رود.

توده‌ای در پهلو و یا شکم.

کاهش وزن.

تب.

احساس خستگی زیاد و یا احساس ضعف عمومی بدن.

اکثر اوقات، این علائم به معنی سرطان نیستند. یک عفونت، کیست، و یا دیگر مشکلات هم می‌توانند باعث بروز همین علائم شوند. شخصی که دچار هر یک از این علائم است باید برای تشخیص هرگونه مشکل و درمان هرچه سریع‌تر آن، به پزشک مراجعه کند.

تشخیص بیماری

اگر بیمار علائمی دارد که نشان‌دهنده سرطان کلیه است، پزشک ممکن است یک یا چند مورد از روش‌های زیر را جهت تشخیص بیماری او به‌کار برد:

معاینه فیزیکی: پزشک علائم عمومی سلامت فردی، تب و یا فشار خون بالا را بررسی می‌کند. وی همچنین شکم و پهلوها را جهت بررسی احتمالی تومور لمس می‌کند.

آزمایش ادرار: ادرار جهت بررسی خون و دیگر علائم بیماری بررسی می‌شود.

آزمایش خون: آزمایشگاه، نمونه‌ای از خون را جهت بررسی نحوه عملکرد کلیه‌ها بررسی می‌کند، و در صورت لزوم میزان مواد مختلفی از قبیل کراتینین را مورد سنجش قرار می‌دهد. سطح بالای کراتینین معرف خوب کار نکردن کلیه‌ها است.

(IVP-  Intravenous Pyelogram) :  پزشک مادۀ رنگی را به بازوی فرد تزریق می‌کند. رنگ در کل بدن حرکت کرده و در کلیه‌ها جمع می‌شود. مادۀ رنگی باعث می‌شود کلیه‌ها در اشعۀ ‌ایکس بهتر نشان داده ‌شوند. سپس همان‌طور که رنگ در کلیه‌ها حرکت کرده و به لوله حالب (Ureter) و مثانه می‌رود، یک سری اشعه ایکس آن را تعقیب می‌کند. اشعۀ ایکس تومور کلیه و یا هر مشکل دیگری را نشان خواهد داد.

سی.‌تی‌.اسکن (CAT Scan): دستگاه اشعۀ ایکس که به کامپیوتر متصل است یک‌سری عکس دقیق از کلیه‌ها می‌‌گیرد. ممکن است به بیمار ماده رنگی تزریق شود که کلیه‌ها واضح‌تر در عکس نشان داده ‌شوند. اِی.‌سی.‌تی.‌اسکن (ACTT) می‌تواند تومور کلیه را نشان دهد.

سونوگرافی (Ultrasound): دستگاه سونوگرافی از امواج صوتی که قابل شنیدن برای افراد نیست استفاده می‌کند. امواج پس از برخورد به کلیه‌ها منعکس می‌شوند و یک کامپیوتر با استفاده از پژواک صدا، عکسی به نام سونوگرام تولید می‌کند، که تومور و یا کیست در عکس ظاهر خواهد شد.

بیوپسی (نمونه‌برداری): در پاره‌ای موارد، پزشک نمونه‌برداری انجام می‌دهد. نمونه‌برداری به برداشتن بافت جهت بررسی سرطان اطلاق می‌شود. پزشک جهت برداشتن مقدار کمی از بافت، سوزن باریکی را از طریق پوست وارد کلیه می‌کند، و برای هدایت سوزن از سونوگرافی و یا اشعه ‌ایکس استفاده می‌کند. آسیب‌شناس هم با استفاده از میکروسکوپ سلول‌های سرطانی در بافت را بررسی می‌‌کند.

جراحی: در بسیاری از موارد، براساس نتایج سی‌تی‌اسکن، سونوگرافی، و اشعۀ‌ ایکس، پزشک اطلاعات کافی را جهت توصیه به جراحی برای برداشتن قسمتی و یا همه کلیه به‌دست می‌آورد. آسیب‌شناس هم با بررسی بافت در زیر میکروسکوپ تشخیص نهایی خود را اعلام خواهد کرد.

مرحله‌بندی

برای طرح بهترین درمان، پزشک باید مرحله (درجه شدت) بیماری را بداند. مرحله بیماری به اندازه تومور، و اینکه سرطان گسترش یافته یا نه و به چه قسمت‌هایی از بدن رسوخ کرده است، بستگی دارد.

مرحله‌بندی شامل مواردی از قبیل آزمایش‌های عکس‌برداری از قبیل سونوگرافی و یا سی.‌تی.‌اسکن می‌شود. پزشک همچنین ممکن است از ام.‌آر.‌آی. (MRI) نیز استفاده کند. برای چنین آزمایشی، یک آهنربای قوی که به کامپیوتر متصل است عکس‌های دقیقی از اعضای بدن و رگ‌های خونی برمی‌دارد.

پزشکان سرطان کلیه را براساس مراحل زیر درجه‌بندی می‌کنند:

مرحله یک (۱): مرحله اولیه سرطان کلیه است. تومور به اندازه ۷ سانتی‌متر و حداکثر به اندارۀ یک توپ تنیس است. سلول‌های سرطانی تنها در کلیه یافت می‌شوند.

مرحله دو (۲): این مرحله هم، مرحله اولیه سرطان کلیه به‌حساب می‌‌آید، اما تومور بزرگ‌تر از ۷ سانتی‌‌متر است. سلول‌های سرطانی فقط در کلیه یافت می‌شوند.

مرحله سه (۳): شامل یکی از موارد زیر است:

تومور فراتر از کلیه‌ها نرفته‌، اما سلول‌های سرطانی دردستگاه لنفاوی و در یکی ازغدد لنفاوی اطراف گسترش یافته‌، و یا

تومور به غده آدرنال و یا لایه‌های چربی و بافت‌های فیبری (لیفی) که کلیه‌ها را احاطه کرده‌اند هجوم برده‌، اما سلول‌های سرطانی فراتر از بافت فیبریوس نرفته‌اند. سلول‌های سرطانی ممکن است در یکی از غدد لنفاوی اطراف یافت شوند؛ و یا

سلول‌های سرطانی از کلیه به رگ‌های خونی بزرگ اطراف رسوخ کرده‌اند. سلول‌های سرطانی ممکن است در یکی از غدد لنفاوی اطراف هم یافت شوند.

• مرحله چهار (۴): شامل یکی از موارد زیر است:

تومور از بافت فیبریوس (لیفی) که کلیه‌ها را دربرمی‌گیرد فراتر رفته‌، و یا

سلول‌های سرطانی در بیش‌تر از یک غدۀ لنفاوی یافت می‌شوند، ویا

سرطان به دیگر قسمت‌های بدن از قبیل ریه‌‌ها نفوذ کرده ‌است.

سرطان عاده سرطانی است که بعد از درمان عود می‌کند (برمی‌گردد). سرطان ممکن است به کلیه و یا قسمت دیگری از بدن برگردد.

درمان

بیماران مبتلا به سرطان کلیه، اغلب می‌خواهند که نقش فعالی در تصمیم‌گیری برای مراقبت‌های پزشکی خود داشته‌ باشند. آنها می‌خواهند تا آنجا که امکان دارد دربارۀ بیماری خود و درمان آن آگاهی پیدا کنند. به‌هرحال، شوک و فشارهای عصبی (استرس) بعد از تشخیص ملانوم، فکر کردن دربارۀ تمامی چیزهایی را که بیمار می‌خواهد از پزشک بپرسد، مشکل می‌کند. تهیه فهرستی از سؤال‌ها قبل از ملاقات با پزشک مفید است. بیمار برای به‌خاطر ‌سپردن گفته‌های پزشک می‌تواند یادداشت بردارد و یا از پزشک اجازه بگیرد که از ضبط صوت استفاده کند. بعضی‌ها نیز از یکی از اعضای خانواده و یا دوست خود می‌خواهند تا وی را در هنگام گفت‌وگو با پزشک – جهت شرکت در بحث و یادداشت‌برداری یا فقط گوش‌دادن – همراهی کند.

در مواردی، پزشک، بیمار را به متخصص دیگری ارجاع می‌دهد و یا خود بیمار تقاضای ارجاع به متخصصین دیگر را می‌کند. متخصصانی که سرطان کلیه را درمان می‌کنند عبارتند از پزشکانی که در درمان سیستم ادراری تخصص دارند (اورولوژیست) و پزشکانی که در سرطان تخصص دارند.

گرفتن نظر دوم

بیمار مبتلا به سرطان کلیه ممکن است قبل از شروع درمان بخواهد نظر دومی هم راجع به تشخیص و برنامه ‌درمانی خود بگیرد. برخی شرکت‌های بیمه، نظر دوم را الزامی می‌‌دانند و بعضی دیگر از شرکت‌‌های بیمه هم در صورتی‌که بیمار و یا پزشک تقاضای نظر دوم کنند، آن را تحت پوشش قرار می‌دهند.

شیوه‌های متعددی جهت پیدا کردن پزشکی برای گرفتن نظر دوم وجود دارد:

پزشک معالج ممکن است بیمار را به یک و یا چند متخصص دیگر ارجاع دهد. در مراکز سرطان، متخصصان متعددی اغلب به‌عنوان یک گروه با هم کار می‌کنند.

آماده شدن برای درمان

درمان، اساساً بستگی به مرحله بیماری و سلامت عمومی بیمار و سن او دارد. پزشک می‌تواند گزینه‌های درمان و نتایج احتمالی آن را توضیح دهد. همچنین پزشک و بیمار می‌توانند با کمک هم برنامه درمانی خاصی را طراحی کنند که مطابق با نیازهای بیمار باشد.

بیماران قبل از شروع درمان می‌‌توانند این سؤالات را از پزشک بپرسند:

بیماری من در چه مرحله‌ای است؟ آیا سرطان گسترش یافته‌؟ اگر چنین است، کجا؟

گزینه‌های درمانی من کدام هستند؟ کدام‌‌یک را برای من توصیه می‌‌کنید؟ آیا بیش از یک نوع درمان دریافت خواهم کرد؟

فواید مورد انتظار هر نوع درمان کدامند؟ آیا این نوع درمان، بیماری را درمان می‌کند و یا فقط آن را کنترل می‌کند؟

خطرها و عوارض جانبی احتمالی هر درمان چیست؟ آیا دارویی برای کنترل عوارض جانبی به من خواهید داد؟

درمان چقدر طول خواهد کشید؟

هزینه احتمالی درمان چقدر خواهد بود؟ آیا بیمه هزینه‌ها را پوشش خواهد داد؟

درمان چگونه بر فعالیت‌های روزمره من تأثیر خواهد گذاشت؟

هر چند وقت یکبار نیاز به معاینه عمومی دارم؟

آیا شرکت در پژوهش بالینی برای من مناسب است؟

لازم نیست بیماران همۀ سؤال‌ها را در یک جلسه بپرسند و یا پاسخ تمام آنها را دریافت کنند. فرصت‌های دیگری هم خواهند داشت تا از پزشک بخواهند موارد مبهم را برای آنها روشن کرده و نیز از وی تقاضای اطلاعات بیش‌تری بکنند.

شیوه‌های درمان

مبتلایان به سرطان کلیه ممکن است تحت عمل جراحی، آمبولیزه  (مسدود)کردن شریان (Embolization)، پرتودرمانی، درمان بیولوژیک، و یا شیمی‌درمانی قرار بگیرند. برخی از بیماران هم ترکیبی از درمان‌ها را دریافت می‌کنند.

در هر مرحله از بیماری، مبتلایان به سرطان کلیه، درمانی را برای کنترل درد و یا علائم دیگر، کاهش عوارض جانبی درمان و کاهش مشکلات عاطفی و عملی دریافت می‌کنند. این نوع درمان، مدیریت علائم بیماری، مراقبت‌های حمایتی و یا مراقبت‌های تسکینی نامیده شود.

بیمار می‌‌تواند از پزشک خود دربارۀ شرکت در یک پژوهش بالینی – که مطالعه تحقیقاتی شیوه‌های جدید درمان است – نظر بخواهد. بخش «امیدهای تحقیقات سرطان» اطلاعات بیش‌تری را دربارۀ پژوهش‌های بالینی ارائه می‌کند.

جراحی رایج‌ترین نوع درمان برای سرطان کلیه است و نوعی درمان موضعی به‌حساب می آید. جراحی، سرطان در کلیه و نواحی نزدیک به تومور را درمان می‌کند.

به جراحی که جهت برداشتن کلیه انجام می‌شود نفرکتومی (خارج کردن کلیه) (Nephrectomy) می‌گویند. انواع مختلفی از نفرکتومی هست که نوع آن اساساً بستگی به مرحله تومور دارد. پزشک می‌تواند هر نوع درمان را تشریح کرده و توضیح دهد که کدام مورد، مناسب‌ترین نوع درمان برای بیمار است.

برداشتن کامل کلیه (Radical Nephrectomy): سرطان کلیه معمولاً از طریق نفرکتومی اساسی درمان می‌شود که در آن جراح تمام کلیه همراه با غده آدرنال و قسمتی از بافت اطراف آن را برمی‌دارد. تعدادی از غدد لنفاوی اطراف نیز ممکن است برداشته‌ شوند.

برداشتن سادۀ کلیه (Simple Nephrectomy): جراح فقط کلیه را خارج می‌‌کند، بعضی از بیماران مبتلا به سرطان کلیه در مرحله یک (۱) معمولاً تحت عمل جراحی نفرکتومی ساده قرار می‌گیرند.

برداشتن جزئی از کلیه (Partial Nephrectomy): جراح تنها بخشی از کلیه را که حاوی تومور است خارج می‌‌کند. این نوع جراحی معمولاً برای بیمارانی به‌کار می‌رود که تنها یک کلیه دارند یا سرطان بر هر دو کلیه آنها اثر گذاشته ‌است. علاوه بر این، بیمارانی که تومور کلیۀ آنها کوچک (کم‌تراز ۴ سانتی‌متر) است هم ممکن است تحت این جراحی قرار بگیرند.

بیماران، قبل از جراحی می‌‌توانند این سؤالات را از پزشک بپرسند:

چه نوع عمل جراحی را برای من توصیه می‌کنید؟

آیا باید غدد لنفاوی برداشته ‌شود؟ و چرا؟

جراحی چه خطراتی دارد؟ آیا دچار عوارض طولانی‌مدت خواهم شد؟ آیا نیاز به دیالیز خواهم داشت؟

آیا لازم است که مقداری از خون خود را ذخیره کنم تا در موقع نیاز به تزریق انتقال خون از آن استفاده شود؟

بعد از عمل چه احساسی خواهم داشت؟

چه مدت باید در بیمارستان بستری باشم؟

چه موقع می‌توانم به فعالیت‌های عادی و روزمره خود برگردم؟

هر چند وقت یکبار باید معاینه عمومی شوم؟

آیا شرکت در پژوهش بالینی برای من مناسب است؟

آمبولیزه کردن شریان

آمبولیزه کردن شریان، نوعی درمان موضعی است که تومور را کوچک می‌کند. گاهی این درمان قبل از عمل جراحی انجام می‌شود تا آن را ساده‌تر کند. زمانی‌که امکان جراحی وجود ندارد، آمبولیزاسیون ممکن است جهت کمک به کاهش علائم سرطان کلیه مورد استفاده قرار گیرد.

پزشک یک لوله باریک (کاتتر) را داخل رگ خونی پا وارد می‌کند. لوله از داخل رگ خونی اصلی (شریان کلیه) که فراهم‌کننده خون برای کلیه است عبور داده می‌شود، و جهت انسداد جریان خون به کلیه ماده‌ای را وارد خون می‌کند و این انسداد مانع رسیدن اکسیژن و دیگر مواد مورد نیاز جهت رشد تومور می‌شود.

بیماران قبل از شروع آمبولیزه کردن شریان می‌‌توانند این سؤال‌ها را از پزشک بپرسند:

چرا به این روش نیاز دارم؟

آیا باید در بیمارستان بستری شوم؟ برای چه مدت؟

خطرات و عوارض جانبی آن چیست؟

آیا شرکت در پژوهش بالینی برای من مناسب است؟

پرتودرمانی

پرتودرمانی (که به آن رادیوتراپی هم می‌‌گویند) نوعی دیگر از درمان موضعی است. در پرتودرمانی از اشعۀ با انرژی بالا جهت از بین بردن سلول‌های سرطانی استفاده می‌شود. این نوع درمان فقط بر سلول‌های سرطانی در ناحیه مورد درمان اثر می‌گذارد. دستگاه بزرگی، پرتو را به بدن می‌فرستد. بیمار در بیمارستان و یا درمانگاه به مدت ۵ روز در هفته و طی چندین هفته این درمان دریافت خواهد کرد.

تعداد کمی از بیماران قبل از جراحی جهت کوچک‌ کردن تومور تحت پرتودرمانی قرار می‌گیرند. بعضی نیز آن‌ را بعد از جراحی و جهت از بین بردن سلول‌های سرطانی باقی‌مانده در محل تحت پرتو درمانی قرار می‌گیرند. کسانی که می‌توانند تحت عمل جراحی قرار بگیرند ممکن است جهت تسکین درد و دیگر مشکلات به‌وجود آمده در اثر سرطان، تحت پرتودرمانی قرار بگیرند.

بیماران قبل از شروع پرتودرمانی، می‌‌توانند این سؤال‌ها را از پزشک بپرسند:

چرا نیاز به این نوع درمان دارم؟

خطرات و عوارض جانبی این درمان چیست؟

آیا دچار عوارض طولانی‌ خواهم شد؟

درمان چه موقع شروع خواهد شد؟ چه وقت تمام می‌‌شود؟

در طول درمان چه احساسی خواهم داشت؟

جهت مراقبت از خود در طول درمان چه کارهایی باید انجام دهم؟

آیا می‌توانم به فعالیت‌های روزمره خود ادامه دهم؟

هر چند وقت یکبار نیاز به معاینه عمومی دارم؟

آیا شرکت در یک پژوهش بالینی برای من مناسب است؟

درمان بیولوژیک

درمان بیولوژیک نوعی درمان سیستمیک (فراگیر) است. در این نوع درمان از ماده‌‌ای استفاده می‌شود که از طریق جریان خون وارد سلول‌ها شده و تمام سلول‌های بدن را تحت تأثیر قرار می‌دهد. درمان بیولوژیک از توانایی طبیعی بدن (سیستم ایمنی) جهت مبارزه با سرطان استفاده می‌کند.

پزشک بعضی از بیمارانی که دارای سرطان متاستاتیک کلیه هستند، Intrfiro Alph و یا Interleukin2 (که IL-2 و یا Aldesleukin نامیده می‌شوند) تجویز می‌کند. بدن به‌طور طبیعی این ماده‌ها را به مقدار کم و در پاسخ به عفونت‌ها و سایر بیماری‌ها تولید می‌کند. برای درمان سرطان، این مواد در مقادیر زیاد در آزمایشگاه ساخته می‌شوند.

شیمی‌درمانی

شیمی‌درمانی نیز نوعی درمان سیستمیک است. داروهای ضدسرطان از طریق خون در کلیه قسمت‌های بدن جریان می‌ِیابند. اگرچه که این داروها برای درمان بسیاری از بیماری‌ها مفید واقع شده‌اند، اما برای مبارزه با سرطان کلیه استفاده کمی دارند. به‌هرحال، بسیاری از پزشکان درحال مطالعۀ داروهای جدید و ترکیبات دارویی جدیدی هستند که ممکن است مؤثر واقع شوند. بخش «امیدبخشی تحقیقات سرطان» اطلاعات بیش‌تری را دربارۀ این مطالعات ارائه می‌دهد. بیماران قبل از شروع درمان بیولوژیک و شیمی‌درمانی می‌‌توانند این سؤالات را از پزشک بپرسند:

چرا نیاز به این درمان دارم؟

این درمان چگونه عمل می‌کند؟

فواید احتمالی این درمان چیست؟

خطرها و عوارض جانبی احتمالی این درمان چه هستند؟ من چه کاری می‌توانم برای مقابله با آن انجام دهم؟

درمان چه موقع آغاز می‌شود؟ چه وقت تمام می‌شود؟

آیا نیاز دارم در بیمارستان بستری شوم؟ برای چه مدت؟

درمان بر فعالیت‌های روزمره من چه تأثیری خواهد داشت؟

آیا شرکت در پژوهش بالینی برای من مناسب است؟

عوارض جانبی درمان سرطان

از آنجا ‌که درمان ممکن است به بافت‌ها و سلول‌های سالم آسیب برساند، بنابراین عوارض جانبی ناخواسته رایج هستند. این عوارض جانبی بستگی به بسیاری از عوامل، از قبیل محل تومور و نوع و میزان درمان دارد. عوارض جانبی معمولاً برای همۀ افراد یکسان نبوده و حتی هر جلسۀ درمان با جلسۀ دیگر تفاوت دارد. قبل از شروع درمان، گروه پزشکی، عوارض جانبی احتمالی را برای بیمار تشریح کرده و راه‌هایی را جهت کمک به بیمار برای مدیریت آنها پیشنهاد می‌کند.

پایگاه علمی، پزشکی و آموزشی مؤسسه تحقیقات، آموزش و پیشگیری سرطان (www.ncii.ir) مقاله‌های مفیدی را دربارۀ درمان سرطان و راه‌های مقابله با عوارض جانبی آن فراهم کرده است که از جمله، عبارتند از: شما و پرتودرمانی، شما و شیمی‌درمانی، و توصیه‌‌هایی در مورد تغذیه برای بیماران سرطانی. برای دسترسی به سایر منابع اطلاعاتی دربارۀ عوارض جانبی به بخش انتشارات پایگاه علمی، پزشکی و آموزشی مؤسسه تحقیقات، آموزش و پیشگیری سرطان (www.ncii.ir) مراجعه کنید.

بهبود بعد از جراحی نیاز به زمان دارد. زمان لازم جهت بهبود برای هر بیمار متفاوت است. بیماران اغلب در روزهای اول بعد از جراحی احساس ناراحتی می‌کنند. بهرحال، دارو معمولاً می‌توانند درد را کنترل کند. بیمار باید قبل از جراحی، درمورد برنامه‌ای جهت تسکین درد با پزشک و یا پرستار خود صحبت کند. در صورت نیاز به تسکین بیش‌تر درد، پزشک می‌تواند بعد از جراحی برنامه را تغییر دهد.احساس ضعف و خستگی برای مدتی بعد از عمل، رایج است. گروه مراقب پزشکی با کنترل میزان مایعات مصرف‌شده توسط بیمار و میزان ادرار تولید شده، علائم احتمالی مشکلات کلیه را تحت‌نظر قرار می‌دهد. آنها همچنین مراقب علائم خونریزی، عفونت، و یا دیگر مشکلاتی را که نیاز به درمان فوری دارند هستند. تست‌های آزمایشگاهی به گروه مراقب پزشکی کمک می‌کند که علائم بروز مشکلات را زیر نظر داشته‌باشد.

اگر یک کلیه برداشته ‌شود، کلیه باقیمانده عموماً قادر خواهد بود که کار هر دو کلیه را انجام دهد. اما اگر کلیه باقیمانده به‌خوبی کار نکند و یا هر دو کلیه برداشته‌ شوند، برای تصفیۀ خون باید دیالیز انجام شود. برای تعداد کمی از بیماران هم، پیوند کلیه می‌تواند یک گزینه باشد. برای انجام این فرآیند، جراح متخصص پیوند، کلیه سالم یک اهداکننده را جایگزین کلیه بیمار می‌کند.

آمبولیزه کردن شریان

بعد از آمبولیزه کردن شریان، برخی بیماران دچار کمردرد و یا تب خواهند شد. دیگر عوارض جانبی عبارتند از حالت تهوع و استفراغ.

پرتودرمانی

عوارض جانبی پرتودرمانی بستگی زیادی به میزان پرتوی داده‌ شده و محل مورد درمان دارد. ممکن است بیمار در طول پرتودرمانی و به‌خصوص در طی هفته‌های آخر درمان بسیار احساس خستگی کند. استراحت از اهمیت بالایی برخوردار است، اما پزشکان اغلب توصیه می‌کنند که بیماران تا حد امکان فعال باقی بمانند.

پرتودرمانی کلیه و نواحی اطراف آن بعضی وقت‌ها باعث تهوع، استفراغ، اسهال، و یا ناراحتی در دفع ادرار می‌شود. پرتودرمانی همچنین باعث کاهش تعداد گلبول‌های سفید سالم خون، که در بدن در مقابل عفونت دفاع می‌کنند، خواهد شد. علاوه براین، پوست در نواحی مورد درمان گاهی قرمز، خشک و حساس می‌شود. با اینکه عوارض جانبی پرتودرمانی می‌تواند باعث ناراحتی شود، پزشک معمولاً آنها را درمان و یا مهار می‌کند.

درمان بیولوژیک

درمان بیولوژیک گاهی باعث علائمی شبیه به آنفلولانزا، مثل چاییدن، تب، درد مفاصل، ضعف، از دست دادن اشتها، تهوع، استفراغ و اسهال می‌شود. بعضی بیماران دچار خارش پوست می‌شوند. این مشکلات می‌تواند جدی باشد، اما بعداز اینکه درمان متوقف شود برطرف می‌شوند.

شیمی‌درمانی

عوارض جانبی شیمی‌درمانی بستگی زیادی به داروهای به‌خصوص و میزان مصرف آن در هر وعده دارد. به‌طور کلی، داروهای ضدسرطان بر سلول‌هایی که به‌سرعت تقسیم می‌شوند تأثیر می‌گذارند، به‌خصوص بر:

سلول‌های خونی: این سلول‌ها با عفونت مبارزه کرده، به انعقاد خون کمک می‌کنند و اکسیژن را به تمام نقاط بدن می‌رسانند. وقتی که داروها بر سلول‌های خونی اثر می‌گذارند، احتمال بیش‌تری هست که بیمار به عفونت دچار شود، به‌سادگی کبود شده و یا خونریزی کند و ممکن است احساس ضعف و خستگی هم بکند.

سلول‌های موجود در ریشه مو: شیمی‌درمانی می‌تواند منجر به ریزش مو شود. ولی موها دوباره رشد می‌کنند، اما موهای جدید گاهی تا حدودی در رنگ و بافت متفاوت از قبل خواهند بود.

سلول‌هایی که دستگاه گوارش را می‌پوشانند: شیمی‌درمانی می‌تواند باعث کم‌اشتهایی، تهوع و استفراغ، اسهال، و یا سوزش لب و دهان شود. بسیاری از این عوارض جانبی با دارو قابل کنترل هستند.

تغذیه

بیمار باید در طول درمان سرطان، خوب تغذیه کند. آنها باید کالری کافی جهت حفظ وزن متعادل و پروتئین کافی جهت حفظ توانایی خود را دریافت کنند. تغذیه خوب اغلب به مبتلایان به سرطان کمک می‌کند که احساس بهتری داشته و انرژی کافی داشته ‌باشند.

اما خوب خوردن در بعضی مواقع مشکل است. اگر بیمار احساس خستگی و ناراحتی کند، معمولاً تمایلی به خوردن از خود نشان نمی‌دهد. علاوه براین، عوارض جانبی درمان از قبیل: کم‌اشتهایی، حالت تهوع، و یا استفراغ، می‌تواند مشکل‌ساز باشد. بعضی از بیماران در طول درمان سرطان، احساس می‌کنند که غذا طعم خوبی ندارد.

پزشک، متخصص تغذیه، و دیگر مراقبین سلامت شیوه‌هایی راجهت حفظ تغذیه سالم ارائه می‌کنند. بیمار و خانوادۀ او می‌‌توانند مقاله پایگاه علمی، پزشکی و آموزشی مؤسسه تحقیقات، آموزش و پیشگیری سرطان (www.ncii.ir) به نام توصیه‌‌هایی دربارۀ تغذیه بیماران سرطانی را که حاوی بسیاری از ایده‌ها و دستورهای غذایی مفید است، مطالعه کنند. بخش انتشارات پایگاه علمی، پزشکی و آموزشی مؤسسه تحقیقات، آموزش و پیشگیری سرطان (www.ncii.ir) شما را راهنمایی می‌کند که چگونه به این انتشارات دست پیدا کنید.

مراقبت پیگیرانه

پیگیری مراقبت پس از درمان سرطان کلیه، بسیار مهم است. حتی وقتی که به‌نظر می‌رسد سرطان به‌طور کامل برداشته‌ شده و یا از بین رفته‌ است، بعضی وقت‌ها به علت باقی ‌ماندن سلول‌های سرطانی در بدن، بیماری دوباره عود می‌کند. پزشک بهبود بیمار را بعد از درمان سرطان کلیه زیر نظر می‌گیرد و وی را جهت بررسی عود سرطان معاینه می‌کند. معاینات عمومی کمک می‌کند تا هیچ تغییری در سلامت بیمار نادیده گرفته نشود. ممکن است بیمار نیاز به انجام تست‌های آزمایشگاهی، رادیوگرافی قفسه سینه، سی.‌تی.‌اسکن، و یا دیگر آزمایش‌ها داشته ‌باشد.

پایگاه علمی، پزشکی و آموزشی مؤسسه تحقیقات، آموزش و پیشگیری سرطان (www.ncii.ir) مقاله‌ای را برای بیمارانی که درمان خود را کامل کرده‌اند تهیه کرده تا به آنها کمک کند پاسخ سؤال‌های خود را دربارۀ مراقبت حمایتی و دیگر نگرانی‌ها بیابند. سری مقاله‌های «رویارویی با آینده: زندگی بعد از درمان سرطان» توصیه‌هایی را ارائه می‌کند تا فرد بیش‌ترین بهره را از ملاقات‌های خود با پزشک ببرد. این مقاله توضیح می‌دهد که چگونه با پزشک خود دربارۀ طرح برنامه‌‌ای برای بهبود و سلامت در آینده گفت‌وگو کنید.

حمایت از بیماران مبتلا به سرطان کلیه

زندگی با یک بیماری جدی مانند سرطان کلیه، معمولاً آسان نیست. مبتلایان به سرطان کلیه در مورد مراقبت از خانواده‌های خود، حفظ شغل، و یا ادامه فعالیت‌های روزمره‌شان نگران هستند، نگرانی دربارۀ انواع درمان و مدیریت عوارض جانبی آنها، بستری ‌شدن در بیمارستان‌، و هزینه‌های درمان هم رایج است. پزشکان و پرستاران و نیز دیگر اعضای گروه مراقبت پزشکی می‌توانند پاسخگوی سؤال‌های این بیماران دربارۀ درمان، کار، و دیگر فعالیت‌ها باشند. ملاقات با یک مددکار اجتماعی یا مشاور و می‌تواند برای کسانی که مایل به صحبت دربارۀ احساسات خود و یا نگرانی‌هایشان هستند، مفید باشد. اغلب، مددکار اجتماعی منابع و مراجعی را جهت ارائه کمک‌های مالی، رفت و آمد، پرستاری در منزل و یا حمایت‌های عاطفی پیشنهاد می‌کند.

گروه‌های حمایتی هم می‌توانند مفید واقع شوند. در این گروه‌ها، بیماران و خانواده‌‌های آنها دور هم جمع می‌‌شوند و آنچه را دربارۀ راه‌های مقابله با بیماری و اثرات درمان یاد گرفته‌‌اند، با دیگران در میان می‌گذارند. این گروه‌ها حمایت خود را به صورت رو در رو، از طریق تلفن و یا اینترنت ارائه می‌دهند. بیماران می‌‌توانند با یکی از اعضای گروه مراقبت پزشکی خود دربارۀ پیدا کردن یک گروه حمایتی صحبت کنند.

امیدبخشی تحقیقات سرطان

پزشکان سراسر دنیا مشغول انجام پژوهش‌های بالینی مختلفی هستند. این پژوهش‌ها، مطالعات تحقیقاتی هستند که افراد به‌صورت داوطلبانه در آن شرکت می‌کنند و شیوه‌های جدید درمان – از جمله درمان ملانوم – مورد مطالعه قرار می‌‌گیرد. این تحقیقات تا به‌حال منجر به پیشرفت‌های زیادی شده و پژوهشگران به تحقیقات خود جهت یافتن شیوه‌هایی که مؤثرتر باشند ادامه می‌دهند.بیمارانی که به این مطالعات می‌پیوندند اولین کسانی هستند که فرصت بهره‌ بردن از درمان‌هایی را پیدا می‌کنند که در تحقیقات اولیه امیدبخش بوده‌اند. آنها همچنین با کمک به پزشکان جهت کسب آگاهی بیش‌تر دربارۀ بیماری، سهم مهمی در پیشرفت علم پزشکی دارند. اگرچه پژوهش‌های بالینی ممکن است دارای خطراتی باشد، محققان جهت محافظت از بیمار بسیار با دقت عمل می‌کنند.پژوهشگران در حال مطالعه جراحی، درمان بیولوژیک، شیمی‌درمانی و ترکیبی از این درمان‌ها هستند. آنها همچنین درحال ترکیب شیمی‌درمانی با درمان‌های جدید از قبیل پیوند سلول‌های بنیادی هستند. پیوند سلول بنیادی به بیمار اجازه می‌دهد که با میزان تجویز و مصرف بالایی از دارو، تحت درمان قرار بگیرد. میزان بالای دارو، سلول‌های سرطانی و نیز گلبول‌های قرمز خون را که در مغز استخوان وجود دارد، از بین می‌‌برد. بعد از مدتی، بیمار سلول‌های بنیادی سالمی را از اهداکننده دریافت می‌کند. سلول‌های بنیادی پیوندی گلبول‌های قرمز خون جدید تولید می‌کند.شیوه‌‌های دیگری هم در دست مطالعه است. برای مثال، محققین در حال مطالعه واکسن‌های سرطان هستند که به سیستم ایمنی بدن کمک می کند تا سلول‌هایسرطانی کلیه را پیدا کرده و مورد حمله قرار دهند.

سنگ کلیه در کودکان

سنگ کلیه در شیرخواران و کودکان نسبت به ٢٠سال گذشته ١٠برابر شده است

 میزان ابتلای کودکان به سنگ کلیه از بزرگ‌سالان کمتر است؛ اما عواملی مانند ارث، مشکلات متابولیکی و مصرف کم مایعات ازجمله عواملی است که فرد را در معرض ابتلا به این بیماری قرار می‌دهد.

امکان اینکه هر فردی در طول عمرش دچار سنگ کلیه شود امری طبیعی است که از این قاعده کودکان و حتی نوزادان هم استثنا نیستند. سنگ کلیه در کودکان همانند بزرگ‌سالان در این چند‌سال اخیر شیوع بیشتری پیدا کرده است. هر‌چند آمار دقیقی در این زمینه وجود ندارد؛ اما می‌توان از تعداد مراجعاتی که داریم به این موضوع پی ببریم که تعداد مبتلا در چند سال اخیر ١٠برابر شده است. اگر بخواهیم براساس مشاهده‌های بالینی، آماری در این زمینه ارائه کنیم باید بگوییم که سنگ کلیه در شیرخواران و کودکان نسبت به ٢٠سال گذشته ١٠برابرشده است.

کلیه و کارکرد دستگاه ادراری:

دستگاه ادراری شامل دو کلیه، دو حالب، یک مثانه و یک مجراست. ادرار را کلیه‌ها تولید کرده و از طریق لوله‌های باریکی به نام حالب به مثانه انتقال می‌یابد. سپس ادرار درون عضوی بادکنکی شکل عضلانی، به نام مثانه ذخیره می‌شود. به‌دنبال پر‌شدن از ادرار، مثانه به مغز پیام ارسال می‌کند و سپس مغز تصمیم می‌گیرد چه زمان ادرار‌کردن شروع شود. در هنگام ادرار‌کردن، ادرار از طریق مجرا تخلیه و در این حین مثانه منقبض شده و دریچه ادراری شل می‌شود. اگر سطح مواد تشکیل‌دهنده سنگ‌های ادراری از حد اشباع رد شود، سنگ ادراری تشکیل می‌شود. این سنگ‌ها به دلایل مختلفی که در ادامه به آن‌ها اشاره خواهیم کرد تشکیل می‌شود و براساس اینکه سنگ در کدام قسمت از دستگاه ادراری تشکیل شده‌اند، نامیده می‌شوند. در چنین حالتی کودک برای دفع ادرار با مشکل و دردروبه‌رو ست.

عوامل سنگ‌ساز:

در‌خصوص عامل ایجاد سنگ در این کودکان می‌توان عوامل مختلفی را نام برد. هرچند که میزان ابتلای کودکان به سنگ کلیه از بزرگ‌سالان کمتر است؛ اما عواملی مانند ارث، مشکلات متابولیکی و مصرف کم مایعات ازجمله عواملی است که فرد را در معرض ابتلا به این بیماری قرار می‌دهد. در برخی از موارد عفونت دستگاه ادراری سبب ایجاد سنگ‌ها مختص ادرار عفونی هستند و در ادرار عفونی رشدمی‌کنند.

نوزادان نارس در معرض سنگ کلیه:

همچنین تحقیقات نشان داده است که نوزادان و کودکانی که با سن جنین کمتر از ٣٢هفته به دنیا آمده‌اند، کودکانی هستند که نارسایی ریوی دارند. نوزادانی که دچار اختلالات رشد هستند، کودکانی که به هر دلیلی مصرف دارو یا بستری در بیمارستان داشته‌اند نیز بیشتر در معرض تشکیل سنگ‌های کلیه هستند. به همین دلیل این گروه از کودکان و نوزادان باید بعد از مرخص‌شدن از بیمارستان و طی شدن دوره نقاهت زیر نظر پزشک باشند و آزمایش و سونوگرافی‌های لازم را انجام بدهند تا در‌صورت بروز کوچک‌ترین علائم درمان برای آن‌هاشروع شود.

این اختلال سبب تشکیل سنگ می‌شود:

درخصوص اختلالات متابولیکی که شایع‌ترین نوع علت تشکیل سنگ در کودکان است می‌توان اشاره کرد که دفع بیش‌ازحد کلسیم از طریق ادرار موجب چنین حالتی است. از سایر اختلالات متابولیک در کودکان که آن‌ها را مستعد ابتلا به سنگ کلیه می‌کند عبارت‌اند از نقص آنزیمی در شکستن اگزالات و دفع بیش از حد سیستین از ادرار است.

عوامل خطر را بشناسید

هنگامی‌که یک بزرگ‌سال دچار سنگ کلیه می‌شود باتوجه به اطلاعاتی که دارد می‌تواند برای درمان به‌موقع اقدام کند؛ اما ازآنجایی‌که نوزادان و کودکان چنین آگاهی ندارند و زبان رسایی هم برای بیان مشکلات خود ندارند این وظیفه مادران است که به‌دقت سلامت فرزندشان را زیر نظر بگیرند و با کوچک‌ترین علائم خطر برای درمان آن‌ها اقدام کنند. بدین منظور لازم است مادران عوامل خطر را در سنگ‌های ادراری به‌خصوص سنگ کلیه بشناسند که بتوانند به‌موقع اقدام کنند. عوامل خطر در سنگ ادراری کودکان عبارت‌اند از: حجم کم ادرار، مصرف بالای نمک، مصرف بیش از حد فست‌فود، مصرف نوشابه، عفونت‌های ادراری، مثانه عصبی و سابقه خانوادگی یا همان جنبه ارث و ژنتیک.

باید توضیح داد که سابقه خانوادگی یا ارث به این معنا نیست که اگر مادر یا پدری دچار سنگ‌های ادراری بوده‌اند که شایع‌ترین آن‌ها سنگ کلیه است، نوزادشان هم به‌طور حتم دچار این مشکل می‌شود؛ بلکه شانس ابتلا در این نوزادان کمی بیشتر از هم‌سن‌وسال‌هایشان است.

هنگامی‌که مصرف میزان مایعات در کودکان کم شود املاحی که در ادرار دفع می‌شود غلظت بالاتری از حد معمول دارد در این مرحله املاح به حد اشباح رسیده به‌همین دلیل سنگ یا شن‌ریزها در کلیه‌ها تشکیل می‌شوند.

علائم سنگه کلیه در کودکان:

با توجه به اینکه شیرخواران نمی‌تواند درد خود را بیان کنند؛ اما علامت‌هایی مانند بی‌قراری‌های شدید که با قولنج اشتباه می‌شود، دل‌درد، استفراغ، مشاهده بلور یا شن در ادرار کودک، ادرار قرمز یا نارنجی و درصورتی‌که کودک قادر به صحبت‌کردن باشد از درد شکم و پهلو شکایت می‌کند.

سنگ کلیه کودکان,علت سنگ کلیه کودکان,درمان سنگ کلیه کودکانبهترین راه تشخیص سنگ کلیه، انجام سونوگرافی و آزمایش است

نوع سنگ‌ها در کودکان تنوع بیشتری دارد به همین دلیل باید با آزمایش نوع آن را تشخیص داد؛ اما به‌طور‌کلی تشکیل سنگ‌های درشت در کودکان بالای دو سال و ایجاد شن‌های یا سنگ‌های ریز در شیرخواران شیوع بیشتری دارد. در‌حال‌حاضر بهترین راه تشخیص آن، انجام سونوگرافی و آزمایش برای تشخیص نوع سنگ و علت ایجاد آن است. خوشبختانه دستگاه‌های تشخیصی سونوگرافی از درجه تشخیص خوبی برخوردار بوده و می‌تواند درست تشخیص بدهد.

شاید بتوان گفت یکی از دلایلی که سبب شده است آمار مبتلایان در نوزادان و کودکان بیشتر از گذشته شود، وجود دقت خوب دستگاه سونوگرافی است که کوچک‌ترین سنگ‌ها را هم تشخیص می‌دهد. البته گاهی نیز به‌دلیل همین قدرت زیاد دستگاه‌ها وجود چربی‌هایی که در کلیه تجمع می‌کنند سنگ تشخیص داده می‌شود که با بررسی‌ها بیشتر این ابهامبرطرف می‌شود.

در تحقیقاتی که به‌منظور چگونگی تشخیص و اطلاع والدین از سنگ کلیه نوزادان و کودکشان انجام شده، دریافتیم که بیشتر تشخیص آن‌ها به‌صورت اتفاقی بوده است. به‌عبارت‌دیگر والدین کودک را به‌دلیل دیگری مانند بی‌قراری یا کولیت نزد پزشک برده‌اند؛ اما در سونوگرافی‌های انجام‌شده مشخص شده است که علت، سنگ در مجاری ادراری یا کلیه است.

سنگ‌ها در کودکان گاه خودبه‌خود دفع می‌شوند:

قبل از درمان باید اشاره کنیم که در مواردی این سنگ‌ها بدون درمان خاصی قبل از ٢تا٣ سالگی حل و دفع می‌شوند. به‌طورکلی ٩٥درصد از سنگ‌هایی که کودکان به آن مبتلا می‌شوند از طریق درمان‌های متداول برطرف می‌شوند، ٤درصد از طریق سنگ‌شکن و آندوسکوپی جراحی درمان می‌شوند و فقط یک‌درصد به جراحی نیاز دارند. درصورتی‌که سنگ‌ها در کلیه بزرگ یا تعداد آن‌ها زیاد باشد ابتدا سنگ‌ها به‌وسیله مداخلات پزشکی به قطعه‌های کوچک‌تر تبدیل می‌شوند که کودک بتواند بهتر دفع کند.

تغذیه در کودکان مبتلا به سنگ کلیه:

نوزادانی که با شیر مادر تغذیه می‌شوند در‌صورتی‌که با همان شیر سیر می‌شوند و برایشان کافی است آن را ادامه بدهند تا حجم ادرار بیشتر شود. اگر حجم شیر مادر کافی نیست یا سنگ‌سازی کلیه زیاد و ادرار غلیظ است می‌توان در کنار شیر مادر از شیرخشک استفاده کرد و در صورتی که باز هم حجم ادرار تغییر نکرد می‌توان از آب جوشیده سرد شده در فواصل بین شیردهی استفاده کرد.در کودکانی که بزرگ‌تر هستند می‌توان در صورت سنگ‌سازی کلیه از مداخلات دارویی هم کمک گرفت. کودکانی که از این سنین دچار سنگ کلیه می‌شوند به طبع مصرف داروها می‌تواند سبب بی‌اشتها، فشارخون، کم‌خونی را برای آن‌ها به‌دنبال داشته باشد همچنین این داروها بر رشد کودک و رشد استخوانی‌اش هم تاثیرگذار است. از سوی دیگر در کودکان بزرگ‌تر که تشخیص و درمان به‌موقع و به‌هنگام نبوده است و به کلیه‌ها آسیب فراوانی وارد می‌شود. حتی گاهی شاهد ازکارافتادن کلیه هستیم که به‌دلیل فشار و کاهش کارکرد در مواردی دیالیز برای کودک تجویز می‌شود که دردهای ناشی از آن کودک را آزار می‌دهد و در نهایت سبب ازکارافتادگی کلیه‌ها می‌شود.

پیشگیری را جدی بگیرید:

تاکید همواره اصلاح سبک زندگی و تغذیه است؛ اما متاسفانه در برخی موارد ابتلا فرد اجتناب‌ناپذیر است به‌دلیل مصرف داروها که برای بیماری خاصی مصرف می‌کند؛ اما به والدین توصیه می‌کنیم نوشیدن مایعات زیاد در طول روز نوشیده را به کودکانشان آموزش دهند.

پرسش‌های رایج در خصوص سنگ کلیه کودکان:

- درخصوص ممنوعیت مصرف کلسیم در کودکانی که سنگ کلیه دارند باید اشاره کنیم که برخلاف تصور عموم مردم که مصرف کلسیم را محدود می‌کنند. این در‌ حالی است که مصرف نکردن کلسیم می‌تواند سبب تشکیل سنگ‌های به‌مراتب سخت شود.

- گروهی از والدین هم در‌خصوص کیفیت آب می‌پرسند، در پاسخ به گروه باید گفت، کمیت آب نوشیدن مهم است اینکه در طول روز کودک مایعات به‌اندازه کافی مصرف کند و فعالیت مناسبی داشته باشد؛ زیرا تحرک‌نداشتن و داشتن فعالیت بدنی کم می‌تواند از عوامل زمینه‌ساز سنگ کلیه باشد.

- تعداد پوشک‌هایی که کودک در طول روز خیس می‌کند و حجم ادرار دفع شده می‌تواند ازجمله علائم وجود سنگ باشد. به یاد داشته باشید کودکانی که کمتر از ٤پوشک خیس می‌کنند و حجم ادرارشان کم است در معرض ابتلا به سنگ کلیه هستند

درمان خانگی برای دفع سنگ کلیه

“سنگ کلیه” ذرات کوچک و سخت هستند که در یک یا هر دو کلیه تشکیل می شوند ،برای رهایی از این سنگ های کلیوی روش هایی وجود دارد که ما بهترین روش های درمان را برای شما آورده ایم.

سنگ کلیه در انواع مختلف رسوبات سختی هستند که درون کلیه ها از نمک های اسیدی ساخته و موجب بروز درد در ناحیه ی کمر و پهلو می شوندکه بسته به نوع سنگ درمان آن نیز متفاوت خواهد بود.سنگ کلیه به علل متفاوتی مثل سابقه ی خانوادگی و یا تغذیه ی نامناسب به وجود می آید که با توجه به نوع سنگ و شرایط بیمار درمان می شود. سنگهای کلیوی رسوبات سختی هستند که در درون کلیه های شما و از نمک های اسیدی و املاح ساخته می شوند.

علل ایجاد سنگ های کلیوی متعددند که در عادی ترین حالت، ادرار غلیظ شده امکان کریستالی شدن و چسبیدن مواد معدنی به یکدیگر را فراهم می سازد. حرکت و عبور سنگ کلیه غالباً با درد همراه است. به طور معمول درد از ناحیه پهلو و یا کمر دقیقاً در زیر دنده ها شروع می شود و به سمت تحتانی شکم و یا لگن حرکت می کند، زمانیکه سنگ وارد مجاری ادراری می شود شدت درد تغییر می یابد ، این مقدمه ای بود تا در ادامه بخش سلامت نمناک به بررسی علل ، علائم ، روش های تشخیص و درمان سنگ کلیه بپردازیم.

انواع سنگ های کلیوی عبارتند از:

سنگهای اسیداوریکی: این نوع سنگها در افرادی که دچار دهیدراتاسیون یا از دست دهی آب بدن شده اند ، ایجاد می گردند؛ مانند افراد استفاده کننده از رژیم های پرپروتئین و یا افراد مبتلا به نقرس . فاکتورهای ژنتیکی و نارسایی های مرتبط با بافتهای سازنده خون نیز در مستعد سازی فرد در ابتلا به سنگهای اسیداوریکی نقش دارند.

سنگهای سیستین: این نوع سنگها درصد کمی را به خود اختصاص می دهند و در افراد دچار نوعی نارسایی ارثی تشکیل می شوند. این نارسایی ارثی منجر به دفع مقادیر بالایی از برخی اسیدهای آمینه می شود (سیستینوریا).

سنگهای کلسیمی کلیه :بیشتر سنگ های کلیوی از نوع سنگ های کلسیمی هستند و معمولاً در فرم اگزالات کلسیم. برخی میوه ها و سبزیجات و نیز آجیل و شکلات حاوی سطوح بالایی از اگزالات هستند. کبد نیز اگزالات تولید می کند. فاکتورهای غذایی، مقادیر بالای ویتامین D، عمل جراحی بای پس روده و نارسایی های متابولیکی متعدد دیگر غلظت کلسیم و یا اگزالات در ادرار را افزایش می دهند . سنگ های کلسیمی در شکل فسفات کلسیمی نیز وجود دارند .

سنگهای ناشی از عفونت: برخی سنگ ها در پاسخ به عفونت شکل می گیرند مانند عفونت دستگاه ادراری. این نوع سنگها می توانند به سرعت ایجاد شده و بزرگ شوند .

علائم و نشانه های سنگ کلیه

سنگ کلیه زمانی منجر به ظهور علائم می شود که وارد میزنای شود. میزنای لوله ارتباط دهنده کلیه و مثانه است. در این زمان علائم و نشانه های زیر ظهور می کنند:

ادرار صورتی، قرمز یا قهوه ای رنگ

تهوع و استفراغ

درد شدید در ناحیه پهلو و کمر ،درست در پایین دنده ها

درد منتشرشونده به سمت تحتانی شکم و لگن

درد در هنگام دفع ادرار

احساس نیاز مداوم به دفع ادرار

تب و لرز در صورت وجود عفونت

آزمایشاتی برای تشخیص سنگ کلیه

چنانچه پزشک مشکوک به وجود سنگ کلیه شود، تست ها و فرایند هایی را به منظور تشخیص قطعی ترتیب می دهد که عبارتند از:

آزمایش خون:آزمایشات خون، افزایش کلسیم و یا اسید اوریک بالا را در خون شما آشکار می کنند .

آزمایش ادرار:در صورت ابتلا به سنگ کلیه، آزمایش ادار 24ساعته نشان دهنده مقادیر املاح زیادی در ادرار دفع شده خواهد بود .

آزمایش های تصویری: تست های تصویری هر نوع سنگی را در دستگاه ادراری شما نشان می دهند . تست های تصویری معمولاً شامل سی تی اسکن و در برخی مواد غیر معمول شامل اشعه Xمی باشند .

آنالیز سنگ های دفع شده:از شما خواسته می شود که در هنگام دفع ادرار از یک صافی استفاده کنید تا هر تعداد سنگ دفع شده ای را جمع آوری نمایید. از این طریق سنگها برای تست های آزمایشگاهی جمع آوری می شوند.

15 توصیه ها و نسخه های خانگی برای درمان سنگ کلیه

اجتناب از غذاهای خاص:

این مورد ،در بالاترین قسمت لیست ،از داروهای خانگی برای سنگ کلیه، قرار گرفته است.چه کار باید انجام داد؟مصرف شکلات ،آرد گندم و آجیل را کاهش دهید.

بهترین و ساده ترین درمان های خانگی برای دفع سنگ کلیه

نوشیدن آب ساده ترین روش دفع سنگ کلیه 

آب زیاد بنوشید:

از بهترین و ساده ترین درمان های خانگی ،برای دفع سنگ کلیه، آشامیدن آب می باشد . در حالت ایده آل، ادرار شما باید:شفاف و زرد رنگ باشد، اگر بدنتان به خوبی هیدراته شده باشد ؛ به عنوان یک قاعده کلی، به میزان نصف وزن بدن خود ،در روز آب بنوشید. برای مثال:اگر شما 140 پوند وزن دارید، باید سعی کنید که 70 اوز در طول روز، آب بنوشید ؛ در هنگام کار و فعالیت بیشتر ،آب مصرفی در طول روز را نیز، افزایش دهید.

آب انار:

آب انار ،یکی دیگر از داروهای مهم ،در این لیست دفع سنگ کلیه است.8 تا 12 اونس از آب انار را دو بار در روز، مصرف کنید. هنگامی که سنگ کلیه افزایش پیدا میکند، مصرف آب انار را نیز دوبرابر کنید.مطالعات نشان داده است که، آب انار کمک می کند تا از تشکیل سنگ کلیه جلوگیری شود و باعث از بین بردن کلسیم، سدیم و اسید اوریک در ادرار می شود. که(علت اصلی در ایجاد سنگ کلیه هستند).

درمان سنگ کلیه در طب سنتی

چای برگ گزنه :

چای برگ گزنه می تواند، به طور قابل توجهی در لیست داروهای خانگی برای تسکین سنگ کلیه قرار گیرد ، یک دوم فنجان از برگ های چای برگ گزنه را، با دو فنجان آب مخلوط کنید سپس چند دقیقه صبر کنید ،تا به جوش آید و آن را صاف کنید و برگ های گزنه را خارج کنید. شما می توانید از این نوشیدنی 2 تا 3 بار در طول روز، بنوشید.

رژیم غذایی پر فیبر یکی از داروهای اصلی برای پیشگیری از سنگ کلیه

رژیم غذایی با فیبر بالا:

یک رژیم غذایی با فیبر بالا نیز ،به عنوان یکی از داروهای اصلی برای پیشگیری از سنگ کلیه توصیه میشود .عادت به خوردن غذاهایی که دارای فیبر زیاد هستند را ،به رژیم غذایی روزانه خود اضافه کنید همچنین، می توانید از مکمل آنها نیز استفاده کنید.

هندوانه:

یکی دیگر از خوشمزه ترین داروهای خانگی ما، برای سنگ های کلیه ،هندوانه است هنگامی که از سنگ کلیه رنج می برید، دو تا سه تکه از هندوانه را به رژیم غذایی روزانه خود اضافه کنید.در کل ،سعی کنید که هندوانه و خربزه را به رژیم غذایی روزانه خود، اضافه کنید ، همچنین ،از سالادهای میوه که حاوی هندوانه نیز هستند، زیاد استفاده کنید.

ویتامین A:

لیست ما از داروهای خانگی ؛برای دفع سنگ کلیه بدون ویتامین A کامل نیست ؛روزانه یک عدد هویج متوسط را در برنامه رژیم غذایی خود قرار دهید .همچنین برای تاثیر بیشتر آن ،یک عدد کرفس نیز اضافه کنید.سیب زمینی شیرین، کلم بروکلی ،کدو تنبل نیز از مواد غذایی حاوی ویتامین A هستند .

آبلیمو:

آبلیمو را نیز می توان به عنوان یکی دیگر از داروهای خانگی مناسب برای دفع سنگ کلیه در نظر گرفت ، یک قاشق غذاخوری از روغن زیتون را به آب لیمو ،اضافه کنیداین مخلوط را ،دو تا سه بار در روز بنوشید.همچنین می توانید، یک قاشق غذاخوری آبلیمو را به 8اوز آب گرم اضافه کنید و هر روز صبح ،ناشتا بنوشید و در طول روز، 20 تا 30 دقیقه قبل از هر وعده غذایی نیز، استفاده شود.

سرکه سیب:

اگر شما دنبال یکی از بهترین درمانهای خانگی، برای دفع سنگ کلیه می باشید، سرکه سیب بهترین آنهاست ، 2 قاشق غذاخوری سرکه سیب را در 8 اوز آب گرم اضافه کنید و عسل را نیز برای مزه دار کردن، به آن نیز بیفزایید ، این مخلوط را به دفعات در طول روز بنوشید.

ریحان:

ریحان، یکی دیگر از آیتم ها برای درمان دفع سنگ کلیه می باشد ، هر 4 یا 6 ساعت یک قاشق چای خوری ریحان را برای کمک به دفع سنگ بنوشید و یا اینکه ،2 تا 3 عدد برگ ریحان خام را روزانه،به دفعات بجوید.

اسانس روغن مرکبات :

اسانس مرکبات نیز ،به عنوان یکی از داروهای خانگی برای سنگ کلیه موثر است ، 2 تا 3 قطره از لیمو ،پرتقال یا گریپ فروت را به آب اضافه کنید و دو بار در روز بنوشید.

منیزیم:

یکی دیگر از داروهای خانگی برای دفع سنگ کلیه، منیزیم می باشد250 میلی گرم از مکمل منیزیم را ،دو بار در روز مصرف کنید و بهتر است که مواد غذایی غنی از منیزیم را نیز، به رژیم غذایی خود بیفزایید.

ریشه قاصدک :

برخلاف افکار مردم ،که آن را جز علفهای هرز می پندارند، یکی از مهمترین داروهای دفع سنگ کلیه می باشد ، یک فنجان آب را با یک قاشق غذاخوری ریشه قاصدک خرد شده، مخلوط کنید و اجازه دهید ،تا به مدت 5 دقیقه بماند و جوش بیاید ، سپس ،ریشه ها را خارج کنید و آن را بنوشید همچنین می توانید، برای مزه دار کردن ،مقدار کمی عسل نیز به آن اضافه کنید این نوشیدنی را به دفعات در طول روز بنوشید. همچنین می توانید ،روزانه 250 گرم از مکمل ریشه قاصدک ،استفاده کنید.

روغن گل بی مرگ یا گل خشک:

این روغن را میتوان به صورت موضعی ،به عنوان یکی دیگر از داروهای خانگی ممکن برای دفع سنگ کلیه استفاده کرد 2 تا 3 قطره از این روغن را به یک قاشق غذاخوری روغن نارگیل یا زیتون اضافه کنید و با استفاده از این روغن روی قسمت آسیب دیده، یعنی کلیه را ماساژ دهید ؛ برای مدت 45 تا 60 دقیقه از یک کمپرس آب گرم نیز استفاده کنید و این کار را به دفعات در طول روز تکرار کنید.

آب آلوورا:

این آخرین باری نیست که ما در لیست داروهای خانگی ،از این گیاه نام میبریم ؛ این گیاه، برای دفع سنگ های کلیه هم مفید می باشد شما میتوانید به صورت روزانه ،یک چهارم فنجان از آب آلوورا را به تنهایی یا مخلوط با آب گرم بنوشید.

درمان سریع سنگ کلیه بدون نیاز به دارو

افراد زیادی وجود دارند که به سنگ کلیه مبتلا هستند که از دیدگاه طب سنتی دلیل اصلی به وجود آمدن سنگ کلیه، بلغم محجر است.

مثل همیشه از خواب بیدار می شوید و همه چیز عادی به نظر می رسد تا اینکه احساس می کنید در کمرتان یک درد نسبتا خفیف ایجاد شده است و آن را چندان جدی نمی گیرید. مشغول آمده شدن برای رفتن به محل کارتان هستید که یک مرتبه درد کمرتان شدیدتر می شود، آن قدر شدید که حتی نمی توانید تکان بخورید اول تصور می کنید که این مشکل یک کمردرد ساده است و برای تسکین آن قرص می خورید ولی بعد از گذشت مدت زمانی طولانی، تغییر چندانی در شدت درد احساس نمی کنید برای همین به پزشک مراجعه می کنید و پس از انجام آزمایش های مختلف و سونوگرافی متوجه می شوید که به سنگ کلیه مبتلا هستید.

«دکتر سعید صانعی» متخصص طب سنتی چند درمان خانگی را به افرادی که مبتلا به سنگ کلیه هستند، معرفی می کند.

سازندگان سنگ در بدن

افراد زیادی وجود دارند که به سنگ کلیه مبتلا هستند. دلایل زیادی برای به وجود آمدن سنگ کلیه وجود دارد ولی از دیدگاه طب سنتی دلیل اصلی به وجود آمدن سنگ کلیه، بلغم محجر (بلغمی که به حالت سنگ درآمده) است. یکی دیگر از دلایل سنگ کلیه از دیدگاه طب سنتی مزاج سرد کلیه هاست. زمانی که بلغم در کلیه هایی با مزاج سرد باقی می ماند، تبدیل به بلغم کریستالی (بلوری) می شود. کریستال ها به یکدیگر می چسبند و تولید سنگ می کنند.

برای تشخیص کریستال ها باید حتما آزمایش ادرار انجام شود. انجام آزمایش ادرار و تشخیص کریستال، می تواند به پیشگیری از سنگ کلیه کمک کند به شرط آنکه درمان سریعا انجام شود. سنگ کلیه می تواند بدون هیچ علائمی باشد و دلیل دردهای ناشی از آن، جا به جایی سنگ است. یکی دیگر از دلایل به وجود آورنده سنگ کلیه از دیدگاه طب سنتی به تغذیه مربوط می شود. استفاده از برخی مواد غذایی می تواند باعث به وجود آوردن سنگ کلیه شود.

برای مثال مصرف ماکارونی بدون سبوس و نان هایی که از آرد سفید درست می شوند و فاقد سبوس هستند، می تواند باعث به وجود آوردن سنگ کلیه شود. نان و ماکارونی بدون سبوس باعث رشد و زیادشدن میکروب های بد داخل روده می شود و سموم این میکروب ها تولید سنگ صفرا و کلیه می کند. علاوه بر ماکارونی و نان بدون سبوس، غذاهایی که طبع سرد دارند می توانند باعث ایجاد سنگ کلیه شوند.

برنامه غذایی افرادی که مستعد سنگ کلیه هستند باید زیرنظر متخصص طب سنتی باشد تا احتمال به وجود آمدن سنگ به حداقل برسد. مصرف لبنیات به ویژه شیر می تواند باعث ایجاد رسوب کلسیم در کلیه شود به همین دلیل باید این گروه از مواد غذایی را همراه با مصلح (ماده غذایی که باعث بهبود کیفیت یک ماده غذایی می شود) آن استفاده کرد تا باعث ایجاد سنگ کلیه نشود.

مصرف لبنیات همراه با مصلح

شیر و لبنیات باید حتما با مصلح مصرف شوند تا باعث رسوب کلسیم در کلیه ها نشوند. نوشیدن شیر به همراه دارچین می تواند برای این منظور مفید باشد. همچنین اضافه کردن عسل به شیر می تواند به هضم بهتر آن کمک کند و مانع از رسوب کلسیم در کلیه و سنگ کلیه شود.بسیاری از افراد مواد غذایی را در وعده صبحانه قرار می دهند که طبع سرد دارند و باید با مواد غذایی که طبع گرم دارند جایگزین شوند؛ بری مثال برای صبحانه باید ارده، شیر و عسل استفاده کرد یا اینکه ارده را همراه با شیره خرما و انگور استفاده کرد.

خوردن نان، پنیر و گردو در شب توصیه می شود چون جذب کلسیم در شب بیشتر است و در کلیه رسوب نمی کند. کشک یک ماده غذایی است که در آن مقدار زیادی کلسیم وجود دارد و به سلامت استخوان ها کمک می کند، اما از دیدگاه طب سنتی این ماده غذایی در صورتی که با مصلح مصرف نشود می تواند باعث ایجاد سنگ کلیه شود و کشک باید حتما با گردو خورده شود و اگر کشک به صورت مایع باشد باید داخل آن حتما نعناع و سیر داغ ریخت تا از رسوب در کلیه پیشگیری کنند.

برخی از افراد عادت دارند که همراه با ماهی ماست می خورند یا اینکه بعد از خوردن ماهی شیر می نوشند، انجام این کار در کوتاه مدت باعث می شود که مواد زائد و کلسیم در کلیه رسوب کند و باعث به وجود آمدن سنگ کلیه شود. علاوه بر تغذیه، یک سری عادت ها وجود دارند که می توانند باعث به وجود آمدن سنگ کلیه شوند؛ برای مثال نشستن بر زمین می تواند سنگ کلیه ایجاد کند.

خربزه ضدسنگ

برای درمان سنگ کلیه درمان های زیادی وجود دارد که متخصص طب سنتی با توجه به شرایط بیمار و نوع سنگ یکی از درمان ها را پیشنهاد می کند. یکی از درمان هایی که برای از بین بردن سنگ کلیه پیشنهاد می شود، استفاده از خربزه است. خربزه می تواند به عنوان یک دارو در درمان سنگ های کلیه موثر باشد و به بهبود عملکرد سیستم ادراری و کلیوی کمک کند.یکی از راه هایی که در طب سنتی برای درمان سنگ کلیه وجود دارد استفاده از تخم خربزه است. برای این منظور باید تخم خربزه را خشک کرد و بعد از بودادن آن را آسیاب کرد و خورد.

یکی دیگر از راه های استفاده از تخم خربزه این است که مقدار یک سیر (75 گرم) تخم خربزه را در یک پارچه توری مانند که می توان بالای آن را گره زد، ریخت و بعد آن را در یک و نیم تا 2 لیتر آب ریخت و جوشاند. جوشیدن این مخلوط تا زمانی که آب نصف شود باید ادامه داشته باشد، بعد از آن باید پارچه را از داخل آب درآورد و فشار داد تا شیره تخم خربزه از پارچه خارج شود. بعد از آن باید به این شیره یک قاشق غذاخوری پودر رازیانه اضافه شود. این ترکیب را باید در آش ریخت و می توان به آش، سیرک و والک (سبزی های کوهی) هم اضافه کرد.

خوردن یک قاچ (حدفاصل 2 خط روی خربزه یک قاچ محسوب می شود) خربزه با پوست، یکی دیگر از راه های از بین بردن سنگ کلیه است. افرادی که نمی توانند خربزه را با پوست بخورند می توانند آن را رنده کنند و بخورند. خربزه علاوه بر اینکه در درمان سنگ کلیه مفید است، می تواند به درمان مشکلات پروستات هم کمک کند.

افرادی که نارسایی کلیه دارند هم می توانند پس از مشورت با متخصص طب سنتی از خربزه استفاده کنند، مصرف خربزه به مدت 3 روز پشت سر هم می تواند تا حدود زیادی به درمان سنگ کلیه کمک کند.

خربزه ای که برای درمان سنگ کلیه استفاده می شود باید ارگانیک باشد در غیر این صورت، مقدار زیادی سموم وارد بدن می شود که می تواند مشکلات زیادی را برای بدن به وجود بیاورد. علاوه بر خربزه می توان برای درمان سنگ کلیه از پرتقال هم کمک گرفت.

برای این منظور باید 3 روز پشت سر هم از پرتقال به عنوان غذا استفاده کرد و در این مدت فرد نباید هیچ نوع ماده غذایی دیگری را بخورد، البته پرتقالی که برای این منظور انتخاب می شود باید شیرین باشد تا معده را اذیت نکند.

پرتقال حاوی ماده ای به نام «اگزالات» است و سنگ کلیه هم از «کلسیم اگزالات» ساخته شده است و زمانی که اگزالات پرتقال در کنار «کلسیم اگزالات» سنگ کلیه قرار می گیرد، باعث جداشدن کلسیم می شود و کلسیم جداشده از اگزالات از بدن خارج می شود.

طالبی یا روغن بادام؟!

یکی از راه های درمان سنگ کلیه خوردن طالبی است. افرادی که مبتلا به سنگ کلیه هستند باید به مدت 14 شب به جای شام فقط طالبی بخورند. طالبی را نباید در صبح زود مصرف کرد و حتما باید در وعده عصر یا شام از آن استفاده شود. علاوه بر طالبی برای درمان سنگ کلیه می توان از روغن بادام شیرین استفاده کرد. یکی لیوان آب ولرم را باید با یک استکان کوچک (20 سی سی) روغن بادام شیرین ترکیب کرد و آن را نوشید، البته باید از اصل بودن روغن بادام شیرین اطمینان پیدا کرد.

گیاهان سنگ شکن

برگ توت فرنگی می تواند به درمان سنگ کلیه کمک کند. افرادی که به سنگ کلیه مبتلا هستند می توانند 40 گرم از برگ توت فرنگی را با یک لیتر آب به مدت 3 تا 4 دقیقه بجوشانند. سپس، این محلول را هر 5 ساعت یک بار بنوشند. افرادی که به سنگ کلیه مبتلا هستند می توانند نصف استکان آب کرفس را با عرق بهارنارنج ترکیب کنند و قبل از هر غذا بنوشند.استفاده از دانه بوداده خرمالو یکی دیگر از درمان های سنگ کلیه است باید دانه خرمالوی بو داده شده را آسیاب کرد و یک قاشق چای خوری از پودر آن در یک لیوان آب جوش به مدت 20 دقیقه دم کرد. خوردن این نوشیدنی به مدت 3 روز برای رفع سنگ توصیه می شود.

رفع قولنج

قولنج کلیوی می تواند همراه با سنگ یا بدون سنگ باشد، این قولنج درد بسیار شدیدی را برای بیمار ایجاد می کند. برای رفع قولنج بدون تورم کلیوی، باید بعد از هر غذا 6عدد مغز فندق خام خورده شود. اگر قولنج همراه با سنگ باشد می تواند از گل ختمی، بابونه و پنیرک استفاده کرد. برای این منظور باید از هر گیاه به مقدار 100 گرم در 7 تا 8 لیتر آب ریخت و جوشاند، سپس باید این ترکیب را صاف کرد و در وان ریخت و در آن نشست. انجام این کار باعث خروج سنگ از حالب می شود و درد از بین می رود.

درمان سنگ های کوچک

برای تشخیص اندازه سنگ باید حتما سونوگرافی انجام داده و برای درمان سنگ کلیه باید از متخصص طب سنتی کمک گرفت. برخی از افراد از گیاهانی استفاده می کنند که مدر (ادرارآور) هستند، گیاهان مدر فقط برای درمان سنگ های کوچک کاربرد دارند و در صورت استفاده در مورد سنگ های بزرگ، این کار باعث جا به جایی سنگ می شوند و مشکلات بیشتری را به وجود می آورند.استفاد از برگ مو می تواند به درمان سنگ های کوچک کمک کند و باعث خارج شدن سنگ از طریق مثانه شود. نوشیدن ماءالشعیر یکی دیگر از راه هایی است که می تواند به دفع سنگ های کوچک کمک کند، البته ماءالشعیر بیشتر حالت مدر دارد.

برگ پنیرک

برگ پنیرک خاصیت نرم کننده دارد و در درمان گلودرد و سرفه کاربرد دارد. پنیرک را می توان برای از بین بردن سنگ کلیه هم استفاده کرد. افرادی که سنگ کلیه دارند، باید 100 گرم از برگ پنیرک را در یک و نیم لیتر آب بجوشانند و بعد از 2 تا 3 دقیقه جوشیدن، آن را صاف کنند و در یک لیوان بریزند. اضافه کردن یک قاشق غذاخوری روغن زیتون به این نوشیدنی توصیف می شود، پنیرک را باید قبل از هر غذا نوشید.

اگر سنگ کلیه باعث ایجاد درد شود و در کلیه یا حالب جا به جا شده باشد، باید 100 گرم برگ پنیرک را با 100 گرم گل بابونه ترکیب کرد و جوشاند، سپس به آن یک قاشق غذاخوری روغن زیتون اضافه کرد و قبل از غذا نوشید. این نوشیدنی سنگ را کاملا خرد می کند و سنگ بدون هیچ دردی از بدن خارج می شود.

خوراکی هایی که باعث سنگ کلیه میشوند

کلیه سنگ ساز یک از عارضه های دردناک است به همین دلیل شناخت برخی موادغذایی که عامل تشکیل سنگ کلیه هستند، ضروری است.

بدون شک می‌دانید که کلیه‌ها چه نقش مهمی در ادامه‌ حیات بدن دارند. این اعضای کوچک لوبیایی شکل وظیفه‌ دفع ضایعات را بر عهده دارند. در واقع همین دو عضو کوچک واقع در دو طرف ستون فقرات روزانه ۲۰۰ لیتر خون را تصفیه می‌کنند و دو چهارم ضایعات آماده برای دفع را از طریق ادرار از بدن خارج می‌سازند.آنچه واضح است، کلیه‌های سالم برای سم‌زدایی و دفع ضایعات بدن لازم و ضروری‌اند.بنابراین باید به هر ترتیبی شده حواسمان به سلامت آنها باشد. چون وجود هر نوع بیماری در این دو عضو حیاتی بدن را به زحمت می‌اندازد. باید بدانید که برخی از مواد غذایی که روزانه مصرف می‌کنیم در صورت افراط می‌توانند باعث بروز سنگ کلیه شده و مانع از فعالیت درست کلیه‌ها شوند. درادامه با موادغذایی سنگ‌ساز آشنا می‌شویدقبل از هر چیزی بگوییم که هر ماده‌ غذایی مفید برای بدن لازم است. مشکل زمانی بروز می‌کند که دچار افراط شویم. مصرف به اندازه‌ قهوه بدون شک برای بدن مفید خواهد بود اما زیاده‌روی در مصرف آن باعث بروز مشکلاتی می‌شود که کلیه‌ها نیز در امان نخواهند ماند. باید بدانید که مصرف افراطی کافئین به صورت چای یا قهوه می‌تواند باعث تشکیل سنگ کلیه شود.به‌خاطر اینکه کافئین زیاد باعث دفع زیاد کلسیم از طریق ادرار می‌شود. علاوه بر این کافئین زیاد می‌تواند باعث بروز نارسایی کلیوی شود.

اگر مراقب تناسب اندامتان هستید و محصولات غذایی به خصوص نوشیدنی‌های رژیمی را در اولویت رژیم غذایی خود گذاشته‌اید بیشتر حواستان را جمع کنید. اکثر افراد به‌سمت مصرف محصولاتی با شیرین‌کننده‌های مصنوعی می‌روند تا قند کمتری جذب کنند غافل از اینکه محصولات غذایی حاوی شیرین‌کننده‌های مصنوعی سلامت کلیه‌ها را به خطر می‌اندازد.

اگر عادت کرده‌اید که قهوه‌تان را با این شیرین‌کننده‌های شیرین می‌کنید یا حتی برای طبع انواع شیرینیجات از این شیرین‌کننده‌ها استفاده می‌کنید بهتر است بدانید که نتایج پژوهش‌های متعدد نشان می‌دهد مصرف زیاد و طولانی‌مدت شیرین‌کننده‌های مصنوعی عملکرد کلیه‌ها را با مشکل مواجه می‌کنند. بنابراین بهتر است به‌جای این نوع ترکیبات مصنوعی از عسل که یک شیرین‌کننده‌ طبیعی و مفید است برای شیرین کردن نوشیدنی‌هایی مانند چای، قهوه یا شیر و غیره استفاده کنید.استویا نیز یکی از آن شیرین‌کننده‌های طبیعی سالم است.

مصرف محصولات لبنی برای جذب هر چه بیشتر کلسیم و افزایش استحکام استخوان‌ها لازم و ضروری است. با این حال کلسیم زیاد برای افرادی که مستعد سنگ کلیه هستند مشکل ساز خواهد بود.

نوشیدنی‌های گازدار مانند نوشابه، نوشیدنی‌های انرژی‌زا و برخی از آبمیوه‌ها خطر تشکیل سنگ کلیه را افزایش می‌دهند و احتمال بروز نارسایی کلیوی را نیز بیشتر می‌کنند. اگر با نوشیدن آب خالی مشکل دارید می‌توانید داخل آن میوه‌های ریز یا یک برش لیموترش بیندازید و میل کنید.آب انار نیز یکی از آن نوشیدنی‌های مفید است که می‌توانید به‌عنوان یک نوشیدنی سالم استفاده کنید.

جذب میزان کافی سدیم (نمک) برای سلامت بدن لازم و ضروری است. با این حال مصرف زیاد آن و همچنین مصرف غذاها و مواد غذایی شور باعث احتباس آب در بافت‌های بدن می‌شود و کلیه‌ها را به خطر می‌اندازد. احتباس آب یعنی اینکه مازاد سدیم از بدن دفع نشده و در بافت‌ها تجمع کرده است.

اگر از سنگ کلیه رنج می‌برید لازم است که مصرف مواد غذایی سرشار از پورین را کاهش دهید. ماهی ساردین حاوی میزان زیادی پورین است و مصرف زیاد آن به نفع شما نخواهد بود.

به گفته‌ متخصصان سنگ کلیه به‌دلیل تجمع زیاد اگزالات کلسیم تشکیل می‌شود. افرادی که میزان این ترکیب شیمیایی در ادرارشان زیاد است بیشتر در معرض تشکیل سنگ کلیه قرار دارند. به همین دلیل اگر خودتان را مستعد سنگ کلیه می‌دانید از مصرف افراطی سبزیجات برگ سبز تیره مانند اسفناج خودداری کنید.

زایمان زودرس باعدم درمان عفونت کلیه

عفونت ادراری درمان نشده، خطر ابتلا به عفونت کلیه در دوران بارداری را افزایش می‌دهد، عفونت کلیه ممکن است به زایمان زودرس بیانجامد.

اغلب افراد لفظ عفونت ادراری را به جای لفظ عفونت مثانه که نوعی عفونت باکتریایی است و در مثانه ایجاد التهاب می‌کند و با علائمی نظیر احساس نیاز به دفع مکرر ادرار و سوزش ادراری همراه است، بکار می‌برند.

عفونت مثانه (سیستیت) در بین خانم‌های 20 تا 50 سال نسبتاً شایع است، گفت: علائم عفونت مثانه در خانم‌ها متفاوت است و با علایمی مانند درد، ناراحتی و سوزش هنگام دفع ادرار و یا درد هنگام مقاربت جنسی بروز می‌کند.

 ناراحتی لگن یا درد قسمت تحتانی شکم که اغلب در قسمت فوقانی استخوان لگن نمایان می شود، افزایش دفعات دفع ادرار و احساس فشار و نیاز به ادرار کردن به طور مکرر حتی زمانی که میزان ادرار در مثانه بسیار کم است، ادرار بدبو و کدر، همچنین وجود خون در ادرار ( که در جواب آزمایش ادرار دیده می شود) از علایم سیستیت است.

با اشاره به اینکه عفونت مثانه از مشکلات شایع دوران بارداری نیز است، به علت اینکه احساس نیاز به دفع ادرار در دوران بارداری عارضه‌ای شایع است، ممکن است تشخیص قطعی سیستیت به خصوص در مواردی که علائم خفیف است، مشکل باشد. بنابراین در مواردی که علائم و ناراحتی ادراری و سوزش ادرار وجود دارد باید با مراجعه سریع به پزشک و با انجام آزمایش ادرار تشخیص قطعی داده شود.

 عفونت ادراری درمان نشده، خطر ابتلا به عفونت کلیه در دوران بارداری را افزایش می دهد، بنابراین بسیار مهم است که درمان به تاخیر نیفتد.

علائم انتشار عفونت به کلیه‌ها با تب شدید که اغلب همراه با لرز و تعریق است نمایان می شود، درد در قسمت تحتانی پشت یا پهلو درست زیر دنده‌ها که ممکن است یک طرفه یا دو طرفه باشد و ممکن است درد شکمی ناشی از آن با تهوع و استفراغ ایجاد می شود.

همچنین با تاکید بر اینکه علائم سیستیت نیز ممکن است در عفونت کلیه دیده شود،  عفونت کلیه یکی از خطرناک‌ترین عوارض دوران بارداری است و ممکن است به زایمان زودرس یا سایر اختلالات بیانجامد. بنابراین باید در صورت بروز علایم بیماری هر جه سریعتر به پزشک مراجعه شود تا اقدامات درمانی لازم انجام گیرد.

زنان بارداری که دچار سیستیت می شوند یا در اولین معاینه دوران بارداری باکتری در ادرارشان دیده شده، باید با تجویز پزشک به مدت 7 تا 10 روز آنتی بیوتیک خوراکی دریافت کنند. (بسیاری از آنتی بیوتیک ها را می‌توان با اطمینان در دوران بارداری مصرف کرد). اگر علائم سیستیت وجود داشته باشد، احتمالاً با مصرف آنتی بیوتیک در مدت چند روز این علائم برطرف می شود. ولی به هر حال ادامه یک دوره درمان به طور کامل بسیار ضروری است تا دستگاه ادراری از وجود باکتری پاک شود.

پس از درمان باید آزمایش ادرار را تکرار کنید تا مشخص شود که عفونت برطرف شده است. انجام کشت‌های مکرر ادرار با فواصل معین در تمام دوره بارداری الزامی است تا از عدم بازگشت عفونت اطمینان حاصل شود.در 40 درصد خانم‌های باردار که دچار عفونت ادراری می‌شوند عفونت تکرار می‌شود. به منظور پیشگیری از عود عفونت، در صورت تکرار عفونت مثانه، ممکن است آنتی بیوتیک به طور دائم و با یک دوز پائین تا زمان زایمان تجویز شود.

در صورت بروز عفونت کلیه در دوران بارداری باید زنان باردار در بیمارستان بستری شده و آنتی بیوتیک وریدی دریافت کنند و از نظر علائم زایمان زودرس تحت نظر باشد. پس از درمان باید مرتباً آزمایش ادرار را تکرار کرده و برای باقی مانده دوران بارداری تحت درمان با آنتی بیوتیک قرار گیرند، زیرا همواره در معرض خطر عود عفونت کلیه قرار دارند.