فوندوس معده: بالاترین قسمت معده است که گنبدی شکل و محدب است. معمولاً داخل فوندوس معده گاز جمع می شود و در رادیوگرافی معده وجود گاز در این قسمت به وضوح دیده می شود. 2- تنه معده: این قسمت از معده می تواند افزایش حجم دهد. 3- غار معده یا آنتروپیلوریک: غار معده در فاصله بین تنه معده و مجرای پیلوریک قرار دارد. این قسمت دارای غده هایی است که غنی از سلول های ترشح کننده موکوس است. 4- مجرای پیلوریک: این مجرا حدود 5/2 سانتی متر طول دارد و به روده باریک ختم می شود. این مجرا در انتها لوله ای و باریک می شود و با اتصال به دریچه پیلوریک پایان می یابد. دریچه پیلوریک بین معده و دوازدهه قرار دارد. معده از نظر عروق خونی بسیار غنی است و از شریان های مختلف تغذیه می شود. عروق و اعصاب معده در ضخامت صفاقی که سطح خلفی معده را پوشانده است، منشعب می شوند. عناصری که با سطح خلفی معده مجاورت دارند، بستر معده را ایجاد می کنند. این عناصر به وسیله حفره صفاقی کوچک(پورسا امنتالیس) مجاور معده قرار می گیرند. عناصری که بستر معده را می سازند عبارتند از: 1- دیافراگم 2- غدد فوق کلیوی چپ 3- کلیه چپ 4-شریان طحالی 5- لوزالمعده 6- مزوکولون عرضی(یک چین صفاقی وسیع و پهن است که کولون عرضی(درازترین قسمت روده بزرگ) را به خلف شکم متصل می کند. 7-جسم کولیک چپ(قسمتی از روده بزرگ در پشت معده) اعصاب سمپاتیک و پاراسمپاتیک به معده عصب می دهند. اعصاب پاراسمپاتیک در معده نقش حرکتی و ترشحی دارند و تحریک آن ها موجب افزایش حرکت و افزایش ترشحات معده می شود. هم چنین موجب می شوند که دریچه ها به حالت استراحت در بیایند. اعصاب سمپاتیک معده سه نقش عمده دارند: 1- تنگ کننده عروق 2- نقش حرکتی و فعال کننده برای دریچه(اسفنگتر) پیلور، تحریک این اعصاب موجب بسته شدن دریچه می شود. ولی تحریک آن ها موجب شل شدن عضلات می شود. 3- اعصاب سمپاتیک راه عصبی برای انتقال حس درد هستند.