نوع حاد قولنج کلیوی را دردناک‌ترین حس تجربه شده توسط انسان توصیف کرده‌اند. درد کلیه در اثر عفونت کلیه یا آسیب رسیدن به آن ایجاد می‌شود، اگر پشت یا پهلوی فردی آسیب ببیند مثل برخورد ضربه، افراد تصور می‌کنند که کلیه‌هایشان درد می‌کند اما اغلب اوقات اینطور نیست و کلیه‌ها مشکلی ندارند. کلیه‌ها در قسمت پشت بدن و بالای کمر (درست پایین دنده ها) واقع شده‌اند، اغلب افراد تمایل دارند که بدانند درد کمر مربوط به ایجاد مشکلی در کلیه‌ها است یا خیر، راه قطعی برای این کار وجود ندارد، اما با شناخت برخی علائم و انجام برخی آزمایش‌ها که توسط پزشک توصیه می‌شود، می توان مشکلات احتمالی کلیه ها را بررسی کرد.وجود درد شدید در قسمت بالایی کمر و درد یک طرفه خصوصا اگر همراه با تب و مشکلات ادراری باشد، می تواند نشان دهنده درد واقعی کلیه ها باشد.درد می‌تواند در اثر عفونت کلیه ها (پیلونفریت) ایجاد شود. وجود سنگ در کلیه نیز باعث بروز درد کلیه می‌شود. حرکت سنگ در کلیه نیز باعث ایجاد درد می شود، وقتی سنگ کلیه شروع به حرکت می کند و از قسمت میزنای (حالب) عبور می‌کند و به سمت مثانه می رود، دردهای شدید و متناوبی را ایجاد می‌کند که قولنج کلیوی یا قولنج میزنای نامیده می شود. قولنج کلیوی نوعی کولیک است که در اثر سنگ کلیه ایجاد می‌شود،این درد معمولاً از ناحیه کلیه یا زیر آن آغاز می‌شود و تا مثانه ادامه می‌یابد. درد قولنج کلیوی به صورت اسپاسمی است، بدین معنی که تیر می‌کشد و موج‌های ناگهانی دارد. این درد در دو نوع خفیف و حاد بروز می‌کند. نوع حاد آن را دردناک‌ترین حس تجربه شده توسط انسان توصیف کرده‌اند.عفونت‌های ادراری از علل شایعی است که موجب ایجاد دردهای کلیوی می شود، برخی مشکلات باعث انسداد تدریجی جریان ادرار می‌شود (انسداد ناگهانی جریان ادرار در سنگ کلیه دیده می شود) در این حالت نیز کلیه‌ها کش می‌آیند و درد شدیدی بروز می‌کند.
نارسایی کلیوی
نارسایی مزمن کلیوی به مرحله‌ای از نارسایی کلیوی گفته می‌شود که کلیه‌ها دیگر قادر به عملکرد طبیعی و انجام وظایف خود شامل حفظ تعادل محیط داخلی بدن و دفع مواد زاید و سمی از طریق ادرار نیستند. در نتیجه این امر، مواد سمی در خون تجمع پیدا می‌کنند که سبب بروز اختلالاتی جدی در افراد می‌شود. دیابت و پرفشاری خون از مهمترین علل بروز نارسایی مزمن کلیوی هستند. کنترل نکردن این بیماری به از بین رفتن کامل عملکرد کلیه‌ها منجر می‌شود که در این شرایط، انجام دیالیز و یا پیوند کلیه برای ادامه حیات بیمار ضروری خواهد بود.
گلومرولونفریت
(به انگلیسی: Glomerulonephritis) نوعی بیماری کلیوی(معمولا هردو کلیه باهم) است که مشخصهٔ آن التهاب گلومرولها، یا رگ‌های خونی کوچک در کلیه‌ها می‌باشد. این حالت ممکن است همراه یا بدون هماچوری(وجود خون در ادرار) و پروتئینوری(وجود پروتئین در ادرار) بوده و یا به عنوان یک سندرم نفروتیک، سندرم نفریتیک، نارسایی حاد یا مزمن کلیوی عارض گردد. تشخیص الگوی گلومرونفریت(GN) مهم است، زیرا نتایج و درمان در انواع مختلف دارای تفاوت خواهدبود. علل اولیه آنهایی هستند که به خود کلیه مربوط هستند، در حالی که علل ثانویه با برخی عفونت‌ها (باکتریایی، ویروسی یا انگلی پاتوژن)، مواد مخدر، اختلالات سیستمیک یا دیابت در ارتباط است.
علل بیماری گلومرولونفریت
گلومرولونفریت حاد به دنبال یک عفونت استرپتوککی رخ می‌دهد. شایع‌ترین مکان‌های عفونت عبارتند از گلو و پوست. علایم کلیوی معمولاً 3-2 هفته بعد از عفونت استرپتوککی رخ می‌دهند. گلومرولونفریت مزمن نادر است و امکان دارد دلایلی غیر از گلومرولونفریت حاد داشته باشد. سایر علل شناخته شده عبارتند از لوپوس، عفونت‌های ویروسی، آندوکاردیت باکتریایی. گاهی علت آن ناشناخته است.
علایم شایع گلومرولونفریت
گلومرلونفریت خفیف هیچ علامتی ایجاد نمی‌کند و تشخیص آن تنها با آزمایش ادرار میسر می‌شود. گلومرولونفریت شدید علایم زیر را ایجاد می‌کند:
۱. ادرار تیره یا کمی قرمز
۲. احساس کسالت
۳. خواب‌آلودگی
۴. تهوع یا استفراغ
۵. سردرد
۶. گاهی تب
۷. بی‌اشتهایی
۸. کاهش ادرار
۹. تنگی نفس
۱۰. بالارفتن فشار خون
۱۱. وجود پروتئین در ادرار
۱۲. اختلال بینایی (به علت بالا بودن فشار خون)
۱۳. جمع‌شدن مایع در بدن، خصوصاً پف کردن چشم‌ها و ورم مچ پا
پیشگیری از آسیب کلیوی
برای پیشگیری از این مساله با هر روشی که امکان پذیر باشد باید فشارخون را کنترل کرد. پرفشاری مزمن خون یکی از شایع‌ترین علل نارسایی کلیه در مردان و زنان است. اگر فردی سیگاری است، باید آن را ترک کند. مصرف سیگار علاوه بر خطرهای دیگری که برای سلامت دارد، خطر نارسایی کلیه را هم افزایش می‌دهد. با ترک سیگار، فشارخون هم کاهش خواهد یافت و این مساله خود عامل مهم دیگری در کاهش خطر نارسایی کلیه است. پرهیز از مصرف بی‌رویه داروها و نوشیدن آب به اندازه کافی، از عوامل دیگر موثر در کاهش آسیب به کلیه‌ها هستند.
متاسفانه رعایت نکردن اصول تغذیه مناسب و عدم کنترل قند یا فشارخون یا توجه‌نکردن به علایم تغییر تعداد دفعات ادرار یا حجم ادرار و… به مرور زمان می‌تواند باعث نارسایی کلیه شود. نارسایی کلیه، مرحله نهایی بیماری کلیوی است و هنگامی اتفاق می‌افتد که کلیه‌ها دیگر قادر به انجام کاری که به عهده‌شان است، نیستند. این اتفاق موقعی می‌افتد که 85 تا 90 درصد بافت هردو کلیه از بین رفته باشد. در چنین وضعیتی باید دیالیز انجام شود. عملیات دیالیز جایگزینی برای بسیاری از وظایف و مسوولیت‌های طبیعی کلیه است. این روش درمانی به فرد امکان می‌دهد با اینکه کلیه‌هایش به خوبی کار نمی‌کند، بتواند به حیات خود ادامه دهد. یادمان باشد که دیالیز باعث بهبود بیماری کلیوی نمی‌شود و فقط جایگزینی برای کلیه از دست رفته است.
- ۹۸/۰۴/۱۱