سوء هاضمه که به سوزش سر دل نیز شناخته می شود، یک واژه مشترک برای توصیف ناراحتی یا درد احساس شده در ناحیه بالای شکم و زیر دنده است. این یک بیماری نیست. این فقط یک علامت است و می تواند علائم بسیاری از بیماری های گوارشی باشد. شکایت اصلی کسانی که سوء هاضمه را تجربه می کنند، درد یا ناراحتی در بخش فوقانی شکم و احساس سیری سریع پس از صرف وعده غذایی است.
خون‌تراکافت یا همودیالیز (به انگلیسی: Hemodialysis) در پزشکی، روشی برای پالایش خارج از بدن خون از مواد زائد و سمی مانند اوره و کراتینین و نیز کاهش آب اضافی و آزاد خون است درهنگامی‌که کلیه‌ها در وضعیت نارسایی یا مرگ سلولی قرار دارند. این روش شایعترین روش درمان جایگزین کلیه در بیماران کلیوی است. در این روش خونی که از یک مسیر عروقی ثابت یا موقتی بدست می‌آید با سرعت ۳۰۰ میلی لیتر در دقیقه یا بیشتر به درون مویرگهایی که از غشاهای نیمه مصنوعی ساخته شده‌اند، پمپ می‌گردد. در سمت مقابل، مایع دیالیز که حاوی کلراید سدیم، بیکربنات و غلظتهای مختلفی از پتاسیم است، حرکت می‌کند.انتشار از طریق غشا این امکان را فراهم می‌آورد که مواد دارای وزن مولکولی کم مثل اوره بر اساس شیب غلظت از سز حرکت کنند. به همین ترتیب بیکربنات به سمت پلاسما انتشار می‌یابد.همودیالیز یکی از سه روش درمانی در عدم کارایی کلیه محسوب میشود. دو روش دیگر پیوند کلیه و دیالیز صفاقی هستند. همودیالیز یک روش درمانی در بخش ویژه دیالیز بیمارستان‌ها بوده و نیاز به کادر ویژه از جمله پرستار و تکنیسین مربوطه می‌باشد.پایه و اصول همودیالیز مشابه سایر روش‌های دیالیز و بر مبنای فیزیکی انتشار از طریق غشای نیمه‌تراوا استوار است. اینجاست که بر اساس اصل فیزیک تبادل در زمان جریان متقابل، و هنگامی‌که جریان خون درون دیالیزر برعکس جریان آب گذرنده از روی فیلتر نیمه‌تراوا بوده و گرادیان غلظت به بیشیه (ماکسیمم) می‌رسد و کارایی فیلتر افزایش چشم‌گیر می‌یابد. برای گرفتن آب آزاد و اضافی خون یعنی آبی که بیمار در طول روز نوشیده و بعلت نارسایی در عملکرد کلیه، قادر به خروج از طریق ادرار نیست، از اصل فشار هیدرواستاتیک استفاده شده و از طریق فیلتر دیالیزر خارج میشود.محلول‌های مورد استفاده در دیالیز ترکیباتی معدنی، استریل و یونیزه هستند. برای از دست نرفتن سدیم و کلر خون، به محلول دیالیز بیکربنات سدیم با گرادیان بالا افزوده می‌گردد.
دیالیز کلیه روشی است که به صورت یک جایگزین برای بسیاری از عملکردهای طبیعی کلیه‌ها عمل می‌کند. دیالیز به بیمار مبتلا به نارسایی کلیهاین شانس را می‌دهد تا به زندگی خود ادامه دهد. دو نوع دیالیز وجود دارد، همودیالیز و دیالیز صفاقی. هر نوع دیالیز دارای مزایا و معایبی است. بیماران اغلب می‌توانند نوع دیالیزی را که مطابق با نیازهایشان می‌باشد، انتخاب کنند.بیماران معمولاً هنگامی که ضایعات بدن آنها به حد زیاد می‌رسد و بیماریشان تشدید میشود، نیاز به دیالیز دارند. پزشک میزان چند ماده‌ی شیمیایی موجود در خون، برای مثال میزان کراتینین و نیتروژن اوره خون را اندازه می‌گیرد، تا تصمیم بگیرد که چه زمانی انجام دیالیز ضروری است.در صورتی که بیمار دچار ناتوانی عمده جهت دفع آب اضافه‌ی بدن خود باشد یا از مشکلات قلبی، ریوی یا شکمی رنج می‌برد، ممکن است تشخیص داده شود که حتی با وجود اینکه کلیرانس کراتینین به میزان cc/minute ۱۲-۱۰ افت نکرده باشد، نیاز به دیالیز وجود داشته باشد. برای انجام بررسی‌های دقیق لازم است با متخصص اورولوژی مشورت نمایید. پل ارتباطی ما با شما شماره تماس 09120262740 می‌باشد.
دیالیز ۲ نوع اصلی همودیالیز و دیالیزپریتونیل دارد؛ در همودیالیز برای خارج کردن مواد زائد و آب اضافی از بدن از نوعی فیلتر خاص استفاده میشود و در دیالیز پریتونیل از مایعی که با یک لوله پلاستیکی در حفره شکم بیمار قرار داده میشود، مواد زائد و آب اضافی از بدن خارج خواهد شد.
همودیالیز چیست؟
در همودیالیز، خون بدن بیمار از یک فیلتر در دستگاه دیالیز که غشای دیالیز نامیده میشود، عبور می‌کند؛ در این عملیات، یک لوله پلاستیکی خاص بین یک سرخرگ و سیاهرگ در دست یا پا قرار داده میشود، گاهی اوقات، یک ارتباط مستقیم بین سرخرگ و سیاهرگ در دست برقرار میشود، این عملیات Cimino Fistula نامیده میشود.سوزن‌ها بین این پیوند قرار داده میشود و خون از طریق دستگاه فیلتر به داخل دستگاه دیالیز و دوباره به داخل بدن بیمار رانده میشود، در دستگاه دیالیز، محلولی در سمت دیگر فیلتر، مواد زائد را از بدن بیمار دریافت می‌کند.در دیالیز پریتونیل از بافت‌های داخل شکم خود بیمار به عنوان فیلتر استفاده میشود؛ روده‌ها داخل حفره شکم و در فضای بین دیواره شکم و مهره‌های پشت قرار دارند، یک لوله پلاستیکی که بول دیالیز نامیده میشود، از طریق دیواره شکم، داخل حفره شکم قرار داده میشود و سپس یک مایع خاص را وارد حفره شکم می‌کند که روده‌ها را شستشو می‌دهد.دیواره روده به عنوان یک فیلتر بین این مایع و جریان خون عمل می‌کند؛ با استفاده از انواع مختلف محلول ها، مواد زائد و آب اضافی را می‌توان با این عملیات از بدن بیمار خارج کرد.
اگر شما بیماری مزمن کلیه دارید، در مرحله نهایی که معمولا ۸۵ تا ۹۰ درصد کارایی کلیه از دست رفته است نیاز به دیالیز خواهید داشت. در این مقاله دکتر عصمت قانعی متخصص داخلی شما را با دیالیز کلیه آشنا می کند.کلیه عضوی از بدن است به اندازه تقریبا یک مشت که در دو طرف ستون فقرات قرار دارند. آنها با دفع مواد زائد و مایع بیش از حد در بدن مسئول تمیز کردن خون شما را به عهده دارند. زمانی که کلیه از عهده این کار بر نیاید لازم است که با روش درمانی دیگری این کار را تا جایی که می توانیم انجام دهیم.دیالیز در واقع یک روند درمانی است که با استفاده از یک دستگاه عمل فیلتر کردن و پاک کردن خون انجام می شود. بنابراین زمانی که کلیه ها نمی توانند کار خود را انجام دهد از دیالیز استفاده میشود. دیالیز از دهه ۱۹۴۰ برای درمان بیماریهای کلیوی استفاده شده است.
دیالیز کلیه نوعی روش درمان بوده که در صورت نارسایی کلیه، از آن برای تصفیه خون استفاده می شود. در این مطلب با دیالیز کلیه و روش های انجام آن که شامل همودیالیز، دیالیز صفاقی و درمان مداوم جایگزینی کلیوی است، بیشتر آشنا خواهیم شد. وظیفه کلیه، تصفیه خون از مواد زائد و مایعات اضافی است. این مواد زائد از طریق خون وارد مثانه شده، سپس از طریق ادرار دفع می‌شوند. در صورت نارسایی کلیه، دیالیز، وظیفه کلیه را انجام خواهد داد. زمانی که فرد دچار آخرین مرحله نارسایی کلیه میشود، کلیه‌ها تنها ۱۰ تا ۱۵ درصد از وظیفه خود را انجام می‌دهند. دیالیز نوعی روش درمان بوده که طی آن خون با استفاده از یک دستگاه تصفیه میشود. این امر کمک می‌کند که تعادل مایعات و الکترولیت‌های بدن حفظ شوند. دیالیز از دهه ۱۹۴۰ برای درمان بیماریهای کلیوی استفاده میشود. به نقل از مجله ستاره بخوانید.
دیالیز (به انگلیسی: dialysis) یا تراکافت فرایندی است که در آن ترکیب مواد حل شونده در یک محلول با در معرض قرار گرفتن با محلول دیگر که از طریق غشای نیمه تراوا از هم جدا شده‌اند، تغییر می‌کند. مولکول‌های آب و مواد با وزن مولکولی کم می‌توانند از منافذ غشا عبور کرده ولی مواد با وزن مولکولی زیاد مانند پروتئین‌ها نمی‌توانند عبور کنند. دیالیز در تصفیه خون بیماران دچار نارسایی کلیه استفاده میشود.دیالیز (تراکافت) در مبتلایان به نارسایی حاد کلیه وقتی سطح نیتروژن اوره در سرم خون(BUN) به ۱۰۰–۷۰ میلیگرم در دسی‌لیتر می‌رسد. یا هنگامی که کلیرانس کراتینین به کمتر از ۲۰–۱۵ میلی‌لیتر در دقیقه کاهش می‌یابد، شروع میشود. به مجموعه نشانه‌ها و علایمی که به علت آثار سمی افزایش مواد نیتروژنی و دیگر مواد زاید در خون ایجاد میشود، سندرم اورهمی‌گویند. وضعیت عقلانی و روانی این بیماران تغییر می‌کند و عاقبت دچار گیجی شده و نهایتاً به اغما می‌روند. سندرم اورمی هنگامی قابل پیش‌بینی است که کلیرانس کراتینین از ۱۰ میلی‌لیتر در دقیقه به ازای ۱٫۷۳ متر مربع سطح بدن کمتر شود.در دیالیز (تراکافت) انتخاب روش درمانی از بین همودیالیز، دیالیز صفاقی یا دیالیز پیوسته آهسته صورت می‌گیرد. همودیالیز شایعترین روش مورد استفاده در درمان نارسایی کلیه‌است. همودیالیز نسبت به روش‌های دیگر باعث ایجاد تغییرات سریعتری در سطح پلاسمایی مواد حل شونده و برداشت سریعتر آب اضافی تجمع یافته در بدن میشود. دیالیز صفاقی نسبت به همودیالیز در خروج مواد حل شونده خون ۸/۱ و در خارج کردن آب اضافی بدن ۴/۱ کارایی دارد ولی می‌تواند به‌طور مستمر ۲۴ ساعته مورد استفاده قرار گیرد. روش‌های پیوسته آهسته برتری آن پایداری بیشتر وضعیت همودینامیک بیمار است و نقطه ضعف آن ارائه آموزش خاص به پرستاران و گرانی آن است.
نارسایی حاد کلیه زمانی رخ می دهد که کلیه ها به طور ناگهانی نتوانند مواد زائد را از خون جدا و فیلتر کنند. وقتی کلیه ها نتوانند خون را تصفیه کنند، مقادیر خطرناکی از مواد زائد در خون جمع می شود و تعادل شیمیایی خون به هم می ریزد.
اگر علائم نارسایی حاد کلیه در شما دیده شود، پزشک آزمایشات و روش های زیر را برای بررسی علت بیماری شما تجویز خواهد کرد:
1- اندازه گیری میزان ادرار دفع شده از بدن در طی یک روز
2- آزمایش ادرار
3- آزمایش خون برای سنجش میزان اوره و کراتینین
4- آزمایشات تصویربرداری مثل سونوگرافی و رادیولوژی کامپیوتری (توموگرافی)
5- نمونه برداری از بافت کلیه برای آزمایش
